.20 در صد سهم داشتن از دریای خزر و بهره بهره برداری مشاع از دریای خزر مشاع هست چراکه اگر دریای خزر را به 100 تقسیم نمائیم سهم مشاع هریک از پنج کشور ساحلی به بیست درصد می رسد.در آن روز ها عوامل خامنه ائی و ناسیونالیست های افراطی با یک دیگر بطور غیر مستقیم متحد شده بودند وبا طرح مشاع خاتمی مخالفت ورزیدند اما الان در دوره احمدی نژاد همه طرح با حمایت خامنه ائی با حمایت ناسیونالیست های افراطی در حال پذیرش می باشد.این همه تراژدی همیشگی تاریخ ما ایرانیها هست.

رفتار دولت سوئیس در ارتباط با این قرارداد خلاف عرف بین المللی و در تضاد با ادعای آن دولت است.استفاده تبلیغی رژیم از حضور مقامات سوئیسی در تهران و امضای این قرارداد، ضربه ای بر پیکر مبارزات نیمه جان مبارزان و مردم ایران است و کسب مشروعیت از طریق حضور وزیر خارجه سوئیس برای رژیم میباشد . از طرف دیگر رژیم با کارنامه ضد حقوق بشری خود ثابت کرده است که از درآمد حاصل از این حراجها ، نه برای رفاه انسان ایرانی و آبادانی کشور بلکه برای تقویت نظامی و سرکوبگری خود استفاده میکند

یا اپوزیسیون نو یعنی همین همه با هم؟ شما باز نگفتید منظورتان از اپوزیسیون نو چیست؟کیست؟چه اهدافی دارد؟ تا شما تعریف ایجابی از اپوزیسیون نو ارائه ندهید، کل طرح شما دچار ابهام است و گویا نیست. شما طرح موضوع کردید. به همین جهت لازم است که دستکم طرح موضوع روشن و شفاف صورت بگیرد. نقد اپوزیسیون جای خود خوب و درست است. اما به این نتیجه رسیدن که گویا باید بساط این اپوزیسیون را جمع کرد و به گورستان تاریخ سپرد یک حرف است و سخن از اپوزیسیون نو یک حرف دیگر!

کارشناش شکنجه اولین بار رازی را افشا کرد که در آن زمان کسی نمیتوانست باور کند که این طرح او ، نتنها منجر به قتل عام هزاران ایرانی خواهد شد بلکه دنیا هم دیگر آن دنیای سابق نخواهد بود طرح او با خونسردی تمام در چندین جمله ی ساده چنین بیان شد : « از تضاد شرق و غرب استفاده کرده چپ را که مزاحم اهداف ماست منهدم کرده تا ثبات درونی جامعه را تضمین کنیم و آنگاه غرب را که سوداگر است با پول سرگرم کرده و در هر شهر اروپا ، مسجدی بنا خواهد شد که مناره های بلندش سر آغاز نابودی غرب را بشارت خواهند داد .»

برنامه ویژه نوروزی در اتاق فرهنگ گفتگو با حضور آقای مرتضی نگاهی که در باره آئین شرابخواری در نزد ایرانیان صحبت خواهندکرد و همچنین یک برنامه کمدی هم توسط یکی از هنرمندان بطور زنده پخش خواهد شد و.....

بهتر است به نقد گذشته بنشینیم تا این که احساس سرافکندگی کنیم. خود این احساس حاکی از عدم نقد است. نقد گذشته ربطی به سرافکندگی ندارد. سرافکنده شدن یعنی نقد نکردن. یعنی در پشت همان مفاهیم اخلاقی پنهان شدن که گویا باور دارید از سیطره آنان بیرون آمدید. ادامه تفکر خیر/شرّ است.
امروز اگر دانشجویی به مدت یک ماه در زندان می ماند ؛ از جرج بوش تا اتحادیه اروپا و صد ها سارمان حقوق بشری و غیره از زندانی دفاع می کنند در حالی در ان سالهای اول انقلاب ؛ دانشجوی چپ؛ مجاهد و پیشگامی را زنده زنده اتش می زدند

انسان‌هایی که تا دیروز خود را سرافراز می‌پنداشتند و تمام موجودیت خود را در راه آرمان خود و مردم خود نثار کرده بودند، به راحتی در عرض چند روز و حتی چند ساعت خلاف آن را بیان می‌کنند و اگر امثال کارشناس زیرزمین نبودند امکان این تحول آنی و سریع می‌توانست باشد؟ خود کارشناس قبول می‌کند که چنین چیزی امکان نداشت و اگر هم چنین چیزی رخ می‌داد بی شک به زمان بسیار زیادی احتیاج بود..

وقتی صحبت از اپوزسیون میشود افرادی با نظرهای خود که مسلما نظر گروهی میتواند باشد , صرف نظر از موضوع اصلی روی مسئله ای پا فشاری میکنند که عامل اصلی بی اعتمادی مردم , عدم شکل گیری و سازمان یافتن اپوزسیون میشود . دوستان عزیز اپوزسیون مجموعه ای است از کسانی که در قالب تشکیلات ضمن داشتن نظر و عقیده مستقل خود توان ( تاکید روی کلمه توان میکنم ) تحمل عقیده مخالف را دارند و حاضر به شنیدن حرفها و حل اختلافات از راه گفتگو هستند .

خیلی راحت به انتخاب جدید خود از نظر تئوری، چنین سر و سامان داد :« حیوان تغییر ناپذیر است، حیوان هم باقی خواهد ماند و خطری هم از ناحیه حیوانات، متوجه او و جمع او نخواهد بود و تلاش او در تغییر حیوانات هم بی‌معنی است. بنابراین این انسانها هستند که می‌توانند خطرناک باشند. این انسانها هستند که باید مراقب‌شان بود و اگر خواستند تهدیدی برای او و انقلاب که هر دو یکی هستند، باشند، آنوقت باید آنها را عوض کرد و آنانی هم که نمی‌خواهند عوض شوند..

این "روشنفکران پیامبرصفت" و شاگردان شان از طریق حجره «نیلگون" با انکار یا کتمان نظریات دیگران، - که خود جای سئوال است که چرا این «حجره" در سایت زمانه سرقفلی دارد- نه تنها از امکانات موجود بهره می برند بلکه تلاش می کنند از طریق روابط محفلی و مراد/مریدی تریبون رادیو زمانه را در انحصار خود نگاه دارند. خوشخالم که شما به این نگاه از روزن نقد پرداخته اید و حال باید به انتظار نشست و دید که آیا جدلی در خواهد گرفت یا باز سیاست مسکوت نهادن و انکار کردن ادامه پیدا می کند