● جهان

حکومت شاه در آذربایجان پس از استقرار و تسویه حساب با عوامل ملی و عناصر فرقه دموکرات اقدامات حکومت ملی در زمینه ایجاد دانشگاه و رادیو تبریز و سیستم شهری را بنام خود مصادره نمود باحفظ اولویت تسلط بر آذربایجان توسعه وابسته آذربایجان در راستای حکومت وابسطه خود را به کندی دردستور کار قرار داد. و بر سیاست پیشین پدرش مبنی بر مستحیل کردن آذربایجان در معادلات فرهنگی،اقتصادی،اجتماعی با مرکز ایران و نابودی ویژگیهای آن کمر همت بست با افزایش درآمد نفتی شاه در اوایل دهه چهل...

در این خطه از ایران نیز شهروندان مطالباتی دارند که بخشی از این مطالبات فرهنگی است مثل آزادی آموزش زبان مادری، بخشی سیاسی است مثل بومی بودن مدیران، و بخشی اقتصادی است مثل استفاده از منابع زیرزمینی در راستای منافع منطقه. این مطالبات برآمده از حقوق شهروندی است. مردم آذربایجان در مقام یک شهروند خود را مُحق می دانند که حقوق فرهنگی-سیاسی- اقتصادی خود را مطالبه کنند. این از یک سو. سوی دیگر این موضوع این است که پاسخ گویی به این مطالبات و تحقق بخشیدن به آن ها، یک نظام دموکراتیک را می طلبد.

ما اعلام می‌داریم که محیط زیست، دریاچه، زمین‌های کشاورزی، مردم و خودمان را دوست داریم و برای جلوگیری از نابودی‌ آنها تلاش می‌کنیم. این تفکر مردمی است که همه هستی و زندگی خویش را در خطر نابودی و فنا می‌بینند. نابودی مزارع کشاورزی، باران نمک، تخریب محیط زیست، آوارگی مردم و ... همه پیامدهای خسارت به یک دریاچه هستند. دریاچه اورمیه می‌رود تا از بزرگترین دریاچه داخلی به یکی از کویرهای نمک تبدیل شود. برای نجات دریاچه اورمیه هیچ فکر، سلیقه، مرز جغرافیایی نمی‌تواند مانع باشد.

تاکتیک آذربایجان در نبرد، «مبارزه مسالمت آمیز» است: تغییر تاکتیک جنبش، کار یک گروه نیست. به ویژه که رژیم آرزویش را دارد، جنبش را زود هنگام درگیر برخورد نظامی کرده و در شرایط عدم تناسب قوا و برتری نظامی، کار را یکسره کند. همانطور که مسیر حرکت آذربایجان نشان داده تاکتیک درست جنبش «مبارزه مسالمت آمیز» است. از دیدگاه تئوریک مبارزه مسالمت آمیز هم استراتژی،هم تاکتیک جنبشهای ملی-دموکراتیک است. اگر دیکتاتوری حاکم در شرایط قیام عمومی و سراسری راه قذافی را پیش بگیرد...

امروزه نیز جنبش ملی آذربایجان بیش از آنکه در پی کسب حمایت خارجی باشد باید بدنبال متفقین داخلی بگردد که در صدر آنها جنبش‌های سایر ملت‌ها قراردارد که بطور مشابه درمعرض سیاست‌های شوونیستی هستند. بغیرازین متفقین طبیعی ملت آذریایجان در مبارزه علیه حاکمیت فاشیسم اسلامی افراد و نیروهای دمکرات دیگری را در کنار خود دارد که جنبش های دمکرات دیگری را نمایندگی میکنند: از مسلمانان غیرشیعه بگیرد تا زنان که نیم جمعیت ایران را تشکیل میدهند یا کارگرانی که تشکیل اتحادیه و سندیکاها برایشان امری حیاتی است...

خبرهای رسیده از خیزش مردم ارومیه به رسانه ها، حاکی از آن است که جوانان شجاع این شهر در روز 12 شهریور سال 90 ، با حرکت از چهار سوی شهر، ضمن درهم شکستن مقاومت نیروی استبداد ، پیروز مندانه میدان میانه شهر « مرکز»، و مراکز قدرت حکومت، میدان « ایالت»، را برای ساعتها در تصرف خود داشتند. تسخیر میدان «مرکز» ارومیه ، سمبل تسخیر مرکز ایران است، و اخطار جدی به حکومت، که به خواست مردم آذربایجان و ایران، برای نجات دریاچه از خشکاندن ، تمکین کند.

حرکت های ملی و هویت خواهی در جغرافیای ایران آتشفشانهای بالقوه ای هستند که با اتحاد و یکپارچگی هر آن میتوانند وضعیت موجود در ایران را تغییر داده و موازنه مبارزاتی را به نفع دمکراسی خواهی در ایران تغییر دهند.* اکنون این پدیده را بار دیگر در صحنه سیاسی ایران در حال تجربه هستیم و امروزه جنبش سبز نباید تراژدی گذشته را تکرار نماید گرچه آقای امیرارجمند و تشکیلات راه سبز اخیرا چالش های بسیار خوبی را شروع کرده اند وحمایت اعلامیه منتشره راه سبز در خصوص حقوق ملت های موجود در ایران...

تاکنون اکثر اعتراضات احزاب سبز محدود و در قالب تظاهراتهایی عمدتا نرم در دفاع از محیط زیست بوده است. اما آنچه که در روز پنجم شهریورماه سال 1390 در دو کلانشهر تبریز و اورمیه به وقوع پیوست و همراه با حمایت وسیع و قاطع مردمی در سراسر آذربایجان جنوبی و ایران مواجه شد، قیامی کاملا منحصر بفرد دست کم در تاریخ ایران و آذربایجان محسوب میشود.

حکومت به جای پاسخ مثبت به اعتراضات روز گذشته مردم آذربایجان ، و تغییر سیاست خشکاندن دریاچه ارومیه ، که سدهای ساخته شده بر روی رودخانه های منطقه ، یکی از مهمترین علل خشکیدن دریاچه بشمار میرود، با دهن کجی به خیزش شهرهای ارومیه و تبریز ، فردا دوشنبه،احمدی نژاد را برای افتتاح «سد آغ چای» ، واقع در 45 کیلومتری شهرستان خوی، به ارومیه میفرستتد. سیاستهای بیخرادانه و ضد انسانی حکومت فاشیستی وقتی اصلاح میشود که دیگر وجود نداشته باشد.

در این روزهای سخت ، که مردم آذربایجان برای مقابله با سیاست ضد محیط زیستی حکومت ، در مورد دریاچه اورمیه ، علیه رژیم فریاد میکشند ، این سخص برای ضربه زدن به حرکت مردم و خواسته های انسانی آنان ، و سیاه نشان دادن چهره جنبش مردم پیش آزادیخواهان، به بهانه موضوع دریاچه ، مقاله ء «نبرد هیتلر» گونه خود را انتشار داده است. وضعیت حساس آذربایجان از انسانهای آزادیخواه هوشیار ی طلب میکند.

مرداد ماه نیزهمچون سایر ماههای سپری شده برای آذربایجان توام با دستگیری و محاکمه فعالین مدنی بود.خبر انتقال سعید نعیمی و سعید موغانلی به بند عمومی زندان تبریز و نیز آزادی ساسان واهبی وش ، علیرضا فرشی ، یوسف مهر، بیوک سیدلر تحت الشعاع خبر دستگیری سایر فعالین آذربایجانی و نیز رد طرح دو فوریتی آب رسانی به دریاچه ی اورمیه از سوی مجلس شورای اسلامی ، قرار گرفت.

سرگذشت جمعی ما نشان میدهد حکومتهای مستبد و دیکتاتور ، در طول تاریخ هرگز به میل خود به خواستهء مردم تن نداده و نمیدهند. اگر توازن قوا در میدان نبرد به «قدر کافی» به سود مردم باشد حکومت در برابر خود دو راه بیشتر ندارد: با کمی دور اندیشی و تدبیر خواست مردم را می پذیرد و کنار میرود؛ و یا فاقد دور اندیشی و خرد است که در این حالت تا نابودی کامل در مقابل مردم میایستد، و سرانجام هم به اجبار از بین میرود.

زماني ميگفتند ما هرچه ميكشيم از دست كمونيست ها « سولچي لار» دردرون حركت ملي ميباشد .اما امروزه شاهد اين هستيم كه خودمان تيشه به ريشه خودمان ميزنيم .كنفسيوس حكيم بزرگ چيني ميگويد « برزگترين ظلم ها در دنيا در حق واژه گان اعمال ميشود » ،با اين جمله انسان به ياد واژه گاني مانند « وطن » ، «ملّت » ، «حركت ملي » و « آذربايجان » مي افتد كه چه ظلمهايي بر اين واژه گان رفته است ، آن هم نه از سوي بيگانه بلكه از سوي خود ما كه ظاهرا دغدغه اين چنين كلماتي را يدك ميكشيم .

استقرار دمکراسی مستلزم وجود اندیشه‏ی پذیرش دیگری و دیگران است. دیگرانی که به تبع حضور فیزیکی‏ هزاران ساله در سرزمین مادری خود حقی هم نسبت به آن برای خود قائلند. و این حق را اگر تا امروز سیستمی مستبد از رأس تعیین و تعریف کرده، در فرداروز دمکراسی قاعدتاً باید ماجرا متفاوت بوده و حق‏ها و حدودها به گونه‏یی دیگر تعریف شوند. دمکراسی به شیوه‏ی مطلوب این عده از دوستان(یعنی نادیده انگاشتن دیگری و ترس از اعتراف به هویت او) تکرار مجدد همان تاریخ تاریکی است که تا امروز بوده است.

نیاز آذربایجان و کردستان، اعمال «سیاست دوستی و اتحاد با یکدیگر » در مقابل حکومت است ؛ و حل مشکلات ارضی فی مابین از راه «برسمیت شناختن حق خود مختاری مناطق چند ملیتی و اداره ی امور آنها، مشترکأ بدست مردمان خود این مناطق » ممکن است. هیچ نیازی به اتحاد با فاشیسم حاکم و اعمال سیاست دشمنی علیه همدیگر نیست. درست اینست که هم کردستان و هم آذربایجان خود گردانی مناطق چند ملیتی را برسمیت بشناسند.

در صورتی که در منشور جنبش سبز بصورت شفاف و صریح به راه حل های سیستماتیک و معناداری مانند فدرالیسم اشاره شود می تواند در همراهی اقوام ایرانی بسیار موثر باشد زیرا در دنیای امروز و با توجه به تجارب انقلاب 57 نمی توان تنها به احترام اخلاقی و یا تلاش های فردی بسنده کرد. در عین حال ضعف رهبري و نبود سازمان دهي مناسب دو مانع جدي ديگري است كه جنبش را زمين گير كرده است و بايد براي آن چاره جويي كرد.

قای محمد جلالی چیمه، ایران یک کشور کثیر المله است، چه شما بخواهید و چه نخواهید. اگرچه ملیتها را می توان به توپ و تانک بست و قتل عام هم کرد، اما این راه حل در ایران جواب نخواهد نداد و تاکنون هم جواب نداده است. یکی از اصلی ترین خواستهای بیش از نیمی از جمعیت ایران این است که ستم و تبعیضات ملی در ایران رفع شود و حقوق برابر ملیتها با فارس زبانها به رسمیت شناخته شود. اگر این حقوق و خواستهای بدیهی انسانی محترم شمرده نشود،ایران روی آزادی و صلح را به خود نخواهد دید.

آثاری که حسن زیرک در رادیو تهران به ضبط رساند، اغلب باساز اساتیدی همچون حسین یاحقی، حسن کسایی، جلیل شهناز، جهانگیر ملک، احمد عبادی، و با سرپرستی مشیر همایون شهر دار همراه بود. در همانجا حسن زیرک باخانم میدیا زندی، گویندهٔ بخش کردی رادیو تهران، ازدواج کرد که حاصل آن ازدواج دو دختر به نام‌های مهتاب(آرزو) و مهناز(ساکار) بود. او چند ترانه نیز برای فرزندانش اجرا کرده‌ است‌. حسن زیرک تنها خواننده ای در جهان است، با وصف اینکه فقط 51 سال عمر کرد، توانسته است با 36 زن ازدواج کند.

یورش غيرقابل توجيه‌ رژيم به‌ مناطق مرزی در خاک کردستان عراق و درگيرشدن با نيروهای رزمی پژاک که‌ بيش از يک سال است تحرک نظامی انجام نداده‌ است،‌ تنها در راستای مقاصد واميال رژيم است و درتعارض با مصالح امروز و آيندة کل مردم ايران قرار دارد. نه‌ حمله‌ به‌ سازمان مجاهدين خلق ايران و برچيدن پايگاههای آن و کشتار فرزندان مجاهد خواست مردم ايران بوده‌ است و نه‌ حمله‌ به‌ حزب حيات آزاد کردستان ايران و کشتار چريکهای فدائی کُرد آن می‌تواند در انطباق با منافع ومصالح عمومی مردم ايران وکردستان قرار داشته‌ باشد

مدخلی دوباره‌ بر تهاجم نظامی ایران به‌ کوردستان اواخر سال 2008 پارلمان ترکیه‌ مجوز حمله‌ نظامی به‌ کوردستان عراق را به‌ بهانه‌ حضور حزب کارگران کوردستان صادر نمود. بدنبال مصوبه‌ پارلمان، آرتش ترکیه‌ از منطقه‌ای معروف به‌ زاپ ( دجله‌ ) به‌ خاک کوردستان حمله‌ ودرمدت یکهفته‌ نبرد با دادن تلفات انسانی بسیار و سقوط دو هلی کوپتر و دریک شکست دیپلماتیک ناچار به‌ عقب نشینی گردید.

بدون شک حرکت ملی آذربایجان در صاحه نظری در طی بیست سال اخیر پیشرفته های بسیاری نموده است ، اما این به معنای تکمیل شدن تمام کمال نظریه نیست. برای تکمیل آن اولین وظیفه در راستای حرکت ملی ارزیابی تلاش های نظری بعنوان ثروت ملی و رفع نقصانهای 200 سال گذشته است. حوادث خرداد 2006 بر همگان آشکار است، در خرداد ماه حرکت بزرگ توده ای انجام شد، این قیام توده ای همزمان با نکات مثبت ؛ جنبه های ضعیف ما را هم به نمایش گذاشت.

حزب حیات آزاد کوردستان ( پژاک ) را می توان جوانترین و جدی ترین تشکیلات موجود در عرصه‌ سیاسی کردستان قلمداد نمود. موارد مشابه‌ همچون شکلگیری پژاک در تاریخ معاصر ایران فراوانند. برای نمونه‌ اگرچنانچه‌ از دامن حزب توده‌ ایران جنبش چریکی فدائی وازدامن جبهه‌ ملی سازمان مجاهدین خلق ظهور نمودند، از دامن جنبش سنتی کردستان نیز پژاک شکل گرفت.

در مبارزه با دیو استبداد و بخاطر آزادیهای دموکراتیک، ما نیازی به ابزارهای غیردموکراتیک و استبدادی نداریم، در مبارزه با شووینیسم فارس و بخاطر آزادیهای فرهنگی ـ زبانی، احتیاج نداریم که خود به شیوه های شووینیستی و ناسیونالیسم افراطی از نوع دیگر توسل جوییم! برای ما بعنوان فعالان ملی، جایِ بسی شگفتی است که در داخل کادر”هئیت هماهنگی گنگرهء مؤسس” انجمنِ قلمِ آذربایجان، فردی مانند آقای علیرضا اردبیلی وجود دارد که با مواضع اولترا ناسیونالیستِ خود سبب نیرومندی جبههء ناسیونالیسم افراطیِ آذربایجانی شده و...

جنبش ملی دموکراتیک آذربایجان نیاز به استراتژی و تاکتیک روشن دارد ، تا بر پایه آن بتواند جبهه متحد خود را بوجود آورده و در همبستگی با خلقهای تحت ستم دیگر راه پیروزی را هموار سازد. «ایجاد همبستگی» بین جنبشهای گوناگون، رفع ستم ملی یا کسب برابری حقوقی در تمام زمینه ها ، جهت استقرار دموکراسی در ایران، و بدین ترتیب تعیین سرنوشت ایران، به همراه تعیین سرنوشت مردمان مختلف بدست خود، رفع جنگ داخلی احتمالی و عدم دخالت بیگانگان، پیروزی بر حکومت فاشیستی، جدایی دین از حکومت...

در جنبش ملی- دموکراتیک آذربایجان، تزهای « بوزقورت- مانقورت، استعمار- مستعمره، ملت حاکم- محکوم، ترکیه- دنیای ترک، ملت فارس- کروموزوم فاسد» خطی ست که گام به گام یک جریان انحرافی را نمایندگی کرده است. تز کروموزوم اوج انحطاط نظری این جریان است. اینجا کار آوگیاس (Augeas) را بارمان کرده اند. روشنگران جنبش رفع ستم ملی و برابری طلبانه مردم آذربایجان بناچار باید اصطبل آوگیاس را تمیز کنند. در غیر اینصورت ما با تسلط فاشیسم بر «حرکت» روبرو خواهیم شد.

هيچ توجيه ايدئولوژيکي نميتواند اين واقعيت که سعادت فرهنگي و اقتصادي مردم آذربايجان جنوبي در گسترش و تحکيم پيوند هاي فرهنگي و اقتصادي اش با آذربايجان شمالي و ترکيه نهفته است را انکار کند. به نظر من اين خط روشني است که نشان ميدهد چه کساني حقيقتا دنبال منافع ملي آذربايجانيها و بخصوص منافع زحمتکشان هستند و چه کساني فقط تظاهر ميکنند.

من اطمینان دارم آزادی خواهان و دمکراتها درسراسر جهان و ازجمله هم میهنان دمکرات خود ما که حقوق برابر برای همه انسانهارا، همانند حقوق اجتماعی و سیاسی خویش، می خواهند، هیچ مشکلی با بکار گیری ایران چند ملیتی ندارند. پس برسمیت شناختن ایران چندملیتی برای آنها امری بسیار طبیعی است وجهت کسب حقوق برابر برای همه ملیتهای ایرن می هم کوشند.

هنوز گفته های وحشتناک ایشان در باره «عیب ژنتیک ملت فارس»، «ایراد کروموزومهای فارسها» موضوع بحث است. ایشان که هشدار من برای اجتناب از جنگ «نژادی» را اتهامی علیه «متن» جنبش معرفی می کند، در تاریخ پانزدهم آوریل ۲۰۱۱، در یک سخنرانی اینترنتی علنی فرموده اند: «… در تولید معنوی باید آنارشی حکمروا باشد. و حقیقتا اگر نگاهی عمومی به رسانه های همگانی فارس ها بیاندازی، از نظر آنارشی اینها هیچ کم و کسری ندارند. هر نوعش را بخواهی دارند. در تک تک مدیا هایشان ایرادهایی می توانی پیدا کنی...

تنها خبری که با دقت و شور وشوق در نشریات این جریانها و جریانهای مشابه تعقیب میشود، نتایج انتخابات ترکیه میباشد. گویا که آینده بعضی ها آنقدر که با سرنوشت و نتایج انتخابات ترکیه پیوند خورده است، با تحول دموکراتیک عبور از جمهوری اسلامی ایران پیوند نخورده است. در شرایطی که عموم جنبش سکولار دموکراتیک تحول دموکراتیک در ایران بسیج سرتاسری در مقابل رژیم کودتایی و ولایی جمهوری اسلامی ایران را در کلان شهرهای ایران سازماندهی میکنند، سکوت مرگباری رسانه های جنبش فدرال دموکراتیک آذربایجان را...

این نگاه شعاری به مسائل است که باعث دلزدگی جوان آذربایجانی از مبارزه می شود. این نگاه شعاری که با وجودی که بسیاری از رسانه های آذربایجان را در دسترس دارد، تازه از مطرح شدن چند کامنت غیر همسو و زاویه دار با نگرش خود در صفحه شمای ایران گلوبال شاکی و دلخور است و مردمان عادی (مثل بنده را) که جایی به جز این صفحه برای عمومی کردن ابراز نگرانیشان از درسهای کروموزوم شناسی اساتید ندارد، به فراهم نمودن مهمات توپخانه شوونیستها متهم می کند. یک نفر با سبکسری خارق العاده و شگفت انگیزی می رود و درس کروموزوم ...

در قسمت اول این بحث تعدادی از عزیزان نظریات خود را در پیرامون مسئله بیان کردند. میکوشیم در این بخش نیز موضوع را دنبال کرده و با اندیشه های جدید علاقمندان مطلب را کامل کنیم . بحث را با مطالعه نوشته «عمران قادری » آغاز میکنیم. همه دوستان علاقمند، در صورت تمایل میتوانند در پاسخ پرسش زیر ما را یاری کنند: [ از نظر شما« چه باید کرد جنبش آذربایجان» شامل چه اجزاء و سئوالاتی میتواند باشد؟ ].خواهش میکنم مطالب در داخل موضوع اصلی « چه باید کرد» آذربایجان؛ باشد.

فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی این فرصت را فراهم ساخت تا پروژه پان‌ترکیسم ضد ایرانی، یعنی برنامه‌ریزی گام به گام برای رواج ایدئولوژی و جریان پان‌ترکیستی در مناطق ترک زبان ایران و زمینه‌سازی اجرای استراتژی «ختنه» مورد نظر طراحان نوین پان‌ترکیسم به اجرا درآید. وظیفه این طرح ریزی عملیاتی و اجرای آن به عهده جمهوری آذربایجان گذاشته شده و نخبگان و محافل پان‌ترکیست و به طور غیر مستقیم دولت باکو، به کارگزاران دولت ترکیه جریان پان‌ترکی / پان تورانی آن تبدیل شده‌اند.

ایران کشوری است که در آن ملیت های مختلف با زبان ها، ادبیات، فرهنگ و آداب و سنن مختلف زندگی می کنند. سابقه اختناق و خفقان دو رژیم ایران، هم سلطنتی پهلوی و هم جمهوری اسلامی ایران معروف حضور همه شما و کلیه سازمان های حقوق بشر، بویژه انجمن قلم جهانی است. گام هائی که انجمن قلم جهانی و شعبه های مختلف آن در اروپا و آمریکا و کانادا برداشته اند، جان تعداد بیشماری از نویسندگان و شاعران و روزنامه نگاران ایران را از مرگ حتمی نجات داده و....

همه دوستان علاقمند، در صورت تمایل میتوانند در پاسخ پرسش زیر ما را یاری کنند: [ از نظر شما« چه باید کرد جنبش آذربایجان» شامل چه اجزاء و سئوالاتی میتواند باشد؟ ]. پاسخ میتواند پنج تا ده پرسش باشد. هر چه کمتر بهتر. خواهش میکنم سئوالات در داخل موضوع اصلی « چه باید کرد» آذربایجان؛ باشد. یعنی اینکه «اهداف بلند مدت و کوتاه مدت جنبش آذربایجان چه چیزها میتوانند باشند»؟ یعنی اینکه راه پیروزی آذربایجان برای حل مشکلات سیاسی، اقتصادی، فرهنگی خود در شرایط موجود کدام است؟

در کامنتهای هفته های اخیر پاره ای از مسایل آذربایجان مورد بحث قرار گرفت. از میان آنها پاراگرافهایی که خواننده را به تفکر وا میدارند اینجا جمع آوری و تنظیم شده است. اگر خوانندگان دوست داشته باشند میتوانند به اصل پیام نیز در قسمت صفحه شما مراجعه کنند. این نکات قابل توجه از دید انتخاب کننده است و ممکن است که از دید دیگری چنین نباشد. در مواردی ادیت و حذف اسامی نیز صورت گرفته است.