""" جاعل اندر جاعل، تناقض

""" جاعل اندر جاعل، تناقض اندر تناقض """ شاعر و قلم به دست ما، با این نوشته ثابت کردند که نه تنها در """ قلمرو تاریکی "" به طرز روشن فکر نمیکنند بلکه در "" قلمرو روشنی "" همه چیز را نیز تاریک می‌بینند، با چنین روان پریشی، شاعر و قلم به دست ما، حقیقت را در مصاف با " قدرت " به زبان در نمی‌‌آورد بلکه " حقیقت " را به کشتارگاه " هوچی گریش " می‌‌فرستد تا سر به نیست شود و این یک فاجعه است چونکه نوشته سطور فوق، این شاعر و قلم به دست، آن دیوار حائل بین " هوچی گری " و " جامعه مدنی " را سرنگون می‌‌کند تا " هوچی گری تلنبار " شده بر " حقیقت عریان " غلبه کند. آیا این عاقبت " چپ آزربایجانی " است که مدام از "" زحمت کشان و کارگران "" دم میزند؟ در حالیکه با " هویت هوچی گری و جنجال به پاا کن و احساسی‌ " قادر به تبدیل شدن به یک جریان چاره ساز نیست و عاقبت آواره دنیای بی‌ در و پیکر صادق هدایتی، به