یئنیلیک گرامی ، شما به عنوان نویسنده ی ترکیه پرست ، کامنت های مجیز گو یانه ی ِ سیستم برده داری نوین ترکیه ، نوشته هایت در ایران گلوبال موجود اند - و مدرک. بسیاری از خوانندگان با این مجیز گویی ها بخوبی آشنا هستند؛ ذکر این نکته جعل است یا آن مجیز گویی های بی عار؟ شما که از جهنم جامعه ی ترکیه «بهشت میساختید» جاعل نبودید؟ این « جاعل اندر جاعل» بودن شما نیست؟ «تاریکی» را «روشنایی» جلوه میدادید « جعل نمیکردید»؟ حقیقت را بر پای « خدای ترکیسم و ترکیه پرستی» قصابی نمی کردید؟ این بود مصاف حقیقت شما با «قدرت» برده داری حاکم بر جامعه ترکیه؟ مجیز حکومت تبعیض گر و خونخوار حاکم را تلمذ میکردید یا از زندگی ستمکشان « گئجه قوندی ها»- حلبی آباد ها- می نوشتیتد؟ هنوز نمیدانی « جای قلمزن همیشه در کنار ستمدیگان است؛ نه در کنار حکومتیان؟ چه در دموکراسی و چه در دیکتاتوری؟»
شما که نیازی به «استقلال اندیشه» نداشتید و خدای ترکیه پرستی خرد از چنگت ربوده، و مدام خزعبلات تحویل میدادی؛ «هوچیگری » نمیکردی ؟ مصاف حقیقت با قدرت بود یا قصابی حقیقت بر پای قدرت؟ و هوچیگری بی عار؟ من غلط میکنم شاعر و قلمزن « مجیز گویان حکومتیان ترکیه و ترکیستها و عقب مانده ترین گرایشات در جامعه آذربایجان باشم». که شما و امثال شما نشانه های آنید. جای من در کنار گئجه قوندی نشینان بوده و خواهد بود و مردمی که این سیستم برده داری نوین حاکم بر ترکیه را به لرزه انداخته اند. کامنتهای شما موجود است و مقالات آ.ائلیار. خواننده می تواند جاعل جهنم را به عنوان بهشت بهتر بشناسد.