همینطور است « خواهر» در اسلام

با نگاه ایده لوژیک ترکیستی به هیچ چیز رحم نمیکند. ترکسازی سره- صدر صد- با اصول مقدس و غیر قابل شک . به عبارت بهتر او از « ترکیسم منطقه ای - محلی» یک «مذهب سیاسی ترکیستی» میسازد و « همه و هر کس» و « هر نقادی» را با « اتهام های سیاسی و غیر سیاسی» به پذیرش آن میخواهد وادار کند. چرا که ائلیار فکر میکند نجات از تبعیض- صاحب حکومت شدن- صاحب مملکت شدن تنها راهش همین مذهب سیاسی ترکیسم است. و در این رابطه القاب « بئی»، خان، و مانند اینها مثل دراکولا از قبر بیرون میایند و زنده میشوند. برای جا انداختن آنها از همه چیز و همه شیوه ها استفاده میکند.
اینجا ست که سایه ی آ. ائلیار سر میرسد می نویسد : دادش صبر کن، تند نرو! ترکیسم بیراهه ایست که به راحتی میتواند به فاشیسم منتهی بشود. و در بوزقورت گرایی نیز چهره ی فاشیستی آن به روشنی عیان شده است. القاب نه تنها در ریشه خون آلوداند حتی به کارگیری ایده لوژیک آنها هم بوی خون میدهد. تو با این خط فکری و نگاه ایده لوژیک متآسفانه آزاد اندیش نیستی. و رفع تبعیض و دیکتاتوری و بر قراری عدالت اجتماعی و دموکراسی کار چنین بینشی نیست. یعنی ول معطلی!