جناب لوایی، همانطور که می

جناب لوایی، همانطور که می بینید، این "شما" که "ما" باشیم، حرفهای آن "ما"یی را که "شما" باشید، می شنویم، و نه تنها می شنویم که به آنها گوش می دهیم، با چنان دقتی گوش می دهیم که در سطر سطر نوشته های شما ادعاهای عجیب و غریب پیدا می کنیم. شما از دیالوگ فراری هستید، زیرا تا به امروز نه جواب داده اید که شعر "پدر در پدر مر مرا ترک بود" در کجای دیوان نظامی گنجوی است، و نه فرموده اید که ترک بودن سهراب و تهمینه را از کجا درآورده اید. این یعنی وحشت از دیالوگ، این یعنی سنگ انداختن و فرارکردن، این یعنی رفتار روحانیت شیعه را در پیش گرفتن و متکلم وحده بودن. البته شما در این منش تنها نیستید. نگاه کنید به رفتار آقای یونس شاملی؛ ایشان از ژانویه امسال تا به امروز در کوچه پس کوچه های اینترنت آواره و سرگردان است تا سند نامه رضاشاه به پادشاه افغانستان را به خوانندگان ارائه کند! نداشتن مسئولیت اخلاقی فقط یکی از