تشبیه چنین فجایعی به " پایانی

تشبیه چنین فجایعی به " پایانی غرور آفرین" یا از نا آگاهی نویسنده سر چشمه می گیرد و یا از گزافه گویی ایشان. برای همگان واضح و مشخص بود که پس از سرنگونی صدام حسین و با توجه به اوضاع سیاسی، اجتماعی و قوم گرایی، چنان کشور عراق را در ناامنی فرو خواهد برد که ماندن مجاهدین در آن مکان سرنوشتی بجز مرگ و نابودی را برایشان رقم نخواهد زد، اما مسعود و مریم رجوی به عنوان رهبران فرقه مجاهدین، همچنان بر طبل ماندن در اشرف و نامیدن آن مکان به عنوان " ظرف ایدیولوژیک و کانون مقامت" کوبیدند تا شد هرآنچه میتوانست نشود. اکنون هم بجای جوابگویی به مردم و بخصوص خانواده های آن کشته شدگان از رو نمی روند و این وقایع دردناک را پیروزی و پایانی غرور آفرین مینامند. یک چوپان بی سواد و نا آشنا به علوم سیاسی هم گوسفندانش را به محیط نا امن نمی برد و به عمد با دستان خودش به عنوان طعمه در اختیار گرگ درنده نمی گذارد، و اگر