نه پایانی غرور آفرین ؛ بل

نه پایانی غرور آفرین ؛ بل پایانی غم انگیز و به دور از هر گونه راه انتخاب .پایانی تحقیر امیز از چندین سو .
از رهبری نابخرد /از دینی ارتجاعی/ از همسایه ای بی عاطفه و فاقد فرهنگ انسانی و از حامیان جهانخواری که
نامشان لرد و سناتور است.
چنین مرگی مرگ تدریجی بود مرگ در میدان نبود مرگ فرمایشی بود .مرگ خواجه گشی بود .مرگ ارزوها بود.
پیروزی استبداد رای بود .پیروزی شخصیت پرستی و فرد پرستی و پیروزی عقده های فردی بود.
بله افتخا رافرین بود اگر رهبر در کنارشان میبود و در ان هنگامه کار زار همچو دیگر سرداران تاریخ در کنار سربازان خود گشته میشدند.نه برادر اشتباه میکنی حماسه نبود فاجعه بود.