Skip to main content

دوستان ایران گلوبال، دوستان

دوستان ایران گلوبال، دوستان
Anonymous

دوستان ایران گلوبال، دوستان کامنت نویس با سلام دسته جمعی،
لطفا حرفهای آقای م. سحر را جدی نگیرید. دراین سرزمین غربت که انسان غیراروپائی و حاشیه نشین که تقریبا مفهوم آنچنانی ندارد، در این سرزمین برهوت، آدمهائی نیز هستند، که توان تحمل غربت را ندارند. و خود را مثل پرنده ای توی قفس حس میکنند. از این جهت هرگاه دچار بعضی عوارض روحی و یا پریشان گوئی میشوند، لطفا حرفشان را جدی نگیرید. یکی از دوستان میگفت که آقای م. سحر قبلا جهان وطنی بود، الان شده، ایران وطنی. خب کاریست که پیش می آید. عده ای دیروز چپی بودند، امروز نیستند. زیاد آقای م. سحر را به چوب انتقاد نگیرید. ممکنه او امروز سلطنت طلب بشه، فردا نشه. اگر فردا بلائی سرش آمد کی مسئول خواهد بود. لطفا بگذارید، هر کسی در انزوای خویش، بار تنهائی خود را، خود بر دوش بکشد. شکنجه جهنم غربت برای او کافیست. به خاطراهانت به ترکان چوبش نزنید. روزی

از گفتار و کردار ناپسند خود پشیمان خواهد شد. اگر چه آن روز دیر خواهد بود. اما پشیمانی و عذاب وجدان، تا آخر عمر، مونس روح و روانش خواهد شد. (اتوئی نکن ده ری، تی ما را آبروببردی ری!)