حالا حرف اصلی چيست؟ حرف اصلی
Anonymous
حالا حرف اصلی چيست؟ حرف اصلی همان موضوع فعاليتهای به اصطلاح ديپلوماتيک دولت «عزيز» و «خدمتگزار» است. چراغ سبز به حسن روحانی است برای اين که در مذاکرات اتمی، آن قدر امتياز بدهد که امکان کاهش تحريمها فراهم شود. به زبان ساده تر اعلام آمادگی برای خوردن فقط يک جرعه از جام زهری است که رفسنجانی ـ روحانی پيش روی خامنه ای قرار داده اند. فقط يک جرعه به اندازه يی که به قول امام جمعهٴ نمره موقتش با کاهش تحريمها «فضای تنفسی» برای نظام ايجاد شود.
بالاخره خامنه ای به ناچار به صحنه آمد تا در آستانهٴ دور دوم مذاکرات 5+1 تکليف نظام در گل ماندهٴ ولايت را مشخص کند، اما هم چنان تلو تلو خوران ظاهر شد.
گفت هم خوشبينم و هم بدبين. نسبت به «هيأت ديپلوماسی ملت عزيزمان و دولت خدمتگزارمان خوشبين هستيم» ولی «به آمريکاييها البته بدبينيم». اين است نمودی آشکار از تلوتلو خوردن. دولتی را که شنبهٴ گذشته لنگهٴ نعلين به سويش پرتاب کرده و در طول هفته هم زير رگبار لنگه کفشهای مطبوعاتی قرار داده، حالا «عزيز» و «خدمتگزار» معرفی می کند. جنبهٴ ديگر عدم تعادل اين است که می گويد، به دولت خدمتگزار خوشبينم، از «تحرک ديپلوماسی دولت حمايت» و «پشتيبانی» می کنم و به آن «اهميت» می دهم و «احترام» می گذارم، اما به آمريکا که فعلاً مذاکره با آن موضوع اصلی اين ديپلوماسی است بدبينم.
ملاحظه می کنيد که چه حرف متناقض و نامتعادلی است. بالاخره اين دولت «عزيز» و «خدمتگزار» بايد برای مذاکره و معامله برود يا نرود؟ اين را به صراحت نمی گويد، يعنی نمی تواند بگويد، از تيغ کشهای باند خودش می ترسد، از واکنش پاسداران و بسيجيان هراسان از آينده وحشت دارد، در نتيجه نمی تواند حرفش را واضح و روشن بيان کند.
حالا حرف اصلی چيست؟ حرف اصلی همان موضوع فعاليتهای به اصطلاح ديپلوماتيک دولت «عزيز» و «خدمتگزار» است. چراغ سبز به حسن روحانی است برای اين که در مذاکرات اتمی، آن قدر امتياز بدهد که امکان کاهش تحريمها فراهم شود. به زبان ساده تر اعلام آمادگی برای خوردن فقط يک جرعه از جام زهری است که رفسنجانی ـ روحانی پيش روی خامنه ای قرار داده اند. فقط يک جرعه به اندازه يی که به قول امام جمعهٴ نمره موقتش با کاهش تحريمها «فضای تنفسی» برای نظام ايجاد شود.
اما چرا خامنه ای نمی تواند حرف خود را صريح بزند و عوامل باندش را هم تعيين تکليف کند و مجبور است همان طور که در يادداشت روز کيهانش نيز آمده، حرفش را در لفافه های مختلف بپيچد؟
علت روشن است، چون نظام فرتوت و شقه شقه ولايت، ظرفيت حتی يک قطره زهر يعنی کوتاه آمدن، عقب نشينی و امتياز دادن واقعی را هم ندارد.
از طرف ديگر بحرانها از جمله تحريمها چنان به خفگی نزديکش کرده که مجبور است حتی به ميزان محدود امتياز بدهد به اين که اندکی «فضای تنفسی» برايش ايجاد شود. حرف روز جمعهٴ صفار هرندی از مهره های باند خامنه ای قبل از نمايش جمعه و حرف آخوند صديقی در نمايش جمعه هم همين بود.
حالا خامنه ای ظاهراً به يک قطره زهر تن داده، اما هنوز نخورده، اين طور دچار رعشه شده و تلوتلو می خورد، بايد ديد که آيا می تواند تا آخر پای اين امضايی که به روحانی داده بايستد. نتايج مذاکرات رژيم با 5+1 در 23 و 24مهر پاسخ اين سؤال را خواهد داد.
گفت هم خوشبينم و هم بدبين. نسبت به «هيأت ديپلوماسی ملت عزيزمان و دولت خدمتگزارمان خوشبين هستيم» ولی «به آمريکاييها البته بدبينيم». اين است نمودی آشکار از تلوتلو خوردن. دولتی را که شنبهٴ گذشته لنگهٴ نعلين به سويش پرتاب کرده و در طول هفته هم زير رگبار لنگه کفشهای مطبوعاتی قرار داده، حالا «عزيز» و «خدمتگزار» معرفی می کند. جنبهٴ ديگر عدم تعادل اين است که می گويد، به دولت خدمتگزار خوشبينم، از «تحرک ديپلوماسی دولت حمايت» و «پشتيبانی» می کنم و به آن «اهميت» می دهم و «احترام» می گذارم، اما به آمريکا که فعلاً مذاکره با آن موضوع اصلی اين ديپلوماسی است بدبينم.
ملاحظه می کنيد که چه حرف متناقض و نامتعادلی است. بالاخره اين دولت «عزيز» و «خدمتگزار» بايد برای مذاکره و معامله برود يا نرود؟ اين را به صراحت نمی گويد، يعنی نمی تواند بگويد، از تيغ کشهای باند خودش می ترسد، از واکنش پاسداران و بسيجيان هراسان از آينده وحشت دارد، در نتيجه نمی تواند حرفش را واضح و روشن بيان کند.
حالا حرف اصلی چيست؟ حرف اصلی همان موضوع فعاليتهای به اصطلاح ديپلوماتيک دولت «عزيز» و «خدمتگزار» است. چراغ سبز به حسن روحانی است برای اين که در مذاکرات اتمی، آن قدر امتياز بدهد که امکان کاهش تحريمها فراهم شود. به زبان ساده تر اعلام آمادگی برای خوردن فقط يک جرعه از جام زهری است که رفسنجانی ـ روحانی پيش روی خامنه ای قرار داده اند. فقط يک جرعه به اندازه يی که به قول امام جمعهٴ نمره موقتش با کاهش تحريمها «فضای تنفسی» برای نظام ايجاد شود.
اما چرا خامنه ای نمی تواند حرف خود را صريح بزند و عوامل باندش را هم تعيين تکليف کند و مجبور است همان طور که در يادداشت روز کيهانش نيز آمده، حرفش را در لفافه های مختلف بپيچد؟
علت روشن است، چون نظام فرتوت و شقه شقه ولايت، ظرفيت حتی يک قطره زهر يعنی کوتاه آمدن، عقب نشينی و امتياز دادن واقعی را هم ندارد.
از طرف ديگر بحرانها از جمله تحريمها چنان به خفگی نزديکش کرده که مجبور است حتی به ميزان محدود امتياز بدهد به اين که اندکی «فضای تنفسی» برايش ايجاد شود. حرف روز جمعهٴ صفار هرندی از مهره های باند خامنه ای قبل از نمايش جمعه و حرف آخوند صديقی در نمايش جمعه هم همين بود.
حالا خامنه ای ظاهراً به يک قطره زهر تن داده، اما هنوز نخورده، اين طور دچار رعشه شده و تلوتلو می خورد، بايد ديد که آيا می تواند تا آخر پای اين امضايی که به روحانی داده بايستد. نتايج مذاکرات رژيم با 5+1 در 23 و 24مهر پاسخ اين سؤال را خواهد داد.