تنها راه نجات ....نياز مشترک،
Anonymous
تنها راه نجات ....نياز مشترک، نيت های متضاد
هرچه به روز مذاکرات 5+1 با رژيم نزديکتر می شويم، لحن باندهای درگير جنگ قدرت، در مورد اين مذاکرات صريحتر می شود و صف آرايی آنها در مقابل هم آشکارتر.
جالب اين جاست که هر دو باند در حالی که يکديگر را مورد حمله قرار می دهند و هر کدام موضع ديگری را نسبت به مذاکرات اتمی در پيش رو رد می کند، اما هر دو اصل مذاکرات را تأييد می کنند و ضروری می دانند. يک باند، رقيب را متهم می کند که با انديشهٴ «تسليم طلبی» مذاکرات را خراب خواهد کرد، باند رقيب طرف مقابل را به «افراطی گری» و تلاش برای به شکست کشاندن مذاکرات متهم می کند. با اين همه هر دو بر ضرورت اصل مذاکرات و به نتيجه رسيدن آن تأکيد می کنند.
روزنامه جوان، ارگان بسيج پاسداران به نمايندگی از باند خامنه ای در شمارهٴ امروزش (شنبه) نوشته است: «با تأکيد بر اين که به تلاش و تحرک ديپلوماتيک اهميت می دهيم، نيروهای خط مقدم ديپلوماسی کشور را به شناخت بيشتر ماهيت نظام سلطه متذکر می شويم».
روزنامه حکومتی جمهوری که نظرات رفسنجانی را منتشر می کند، «دور جديد مذاکرات هسته يی» را «اميدواريهای تازه» می داند و هشدار می دهد که «برخی گروه های افراطی» قصد «تخريب فضای گفتگوها» را دارند. به تيم مذاکره کننده هم يادآوری می کند که تحت تأثير اين فضا قرار نگيرد و «از طرح پيشنهادهای غيرواقع بينانه و حساسيت زا پرهيز کند».
همين رويکرد در ساير روزنامه ها و رسانه های باندی نيز ديده می شود.
حالا سؤال اين است که اگر اين باندهای متخاصم هر دو بر ضرورت مذاکرات تأکيد می کنند و هر کدام به زبان خاص و از موضع منافع خود خواستار مذاکره هستند، پس اين دعوا و درگيری ناشی از چيست و اختلاف کجاست؟
با دقت در اظهارات سردمداران و مقالات و سرمقاله های روزنامه های باندی به روشنی می شود ديد که نظر مشترک آنها ناشی از شرايط خفگی کل نظام است که گردنش در حلقه طناب بحرانها به ويژه تحريمها هر روز دارد بيشتر فشرده می شود. بنابراين همهٴ باندهای رژيم خواستار ادامه تنفس و به تأخير افتادن لحظهٴ خفگی هستند. اما اختلاف در چيست؟ اختلاف در نيت آنها و نقشهٴ مسيرشان برای آينده است. خامنه ای در اين خيال است که پس از گشايش در تحريمها با سرعت بيشتر به سمت دستيابی به بمب پيش خواهد رفت و از جنگ افروزی منطقه يی هم برای وارد کردن فشار به جامعه بين المللی حداکثر استفاده را خواهد نمود. رفسنجانی در اين فکر است که رابطه با غرب به ويژه آمريکا را بازسازی و ادامه حيات رژيم را از اين طريق امکانپذير کند. اين البته با سرکشيدن جامهای زهر متعدد توسط خامنه ای امکانپذير است، امری که ولی فقيه ارتجاع هرگز نمی خواهد به آن تن دهد و تاج و تخت خود را به سادگی به رفسنجانی تقديم کند. در نتيجه تشديد بيش از پيش جنگ قدرت و شتاب گرفتن روند فروپاشی نظام ولايت فقيه در چشم انداز قرار دارد و به روشنی می شود آن را ديد.
جالب اين جاست که هر دو باند در حالی که يکديگر را مورد حمله قرار می دهند و هر کدام موضع ديگری را نسبت به مذاکرات اتمی در پيش رو رد می کند، اما هر دو اصل مذاکرات را تأييد می کنند و ضروری می دانند. يک باند، رقيب را متهم می کند که با انديشهٴ «تسليم طلبی» مذاکرات را خراب خواهد کرد، باند رقيب طرف مقابل را به «افراطی گری» و تلاش برای به شکست کشاندن مذاکرات متهم می کند. با اين همه هر دو بر ضرورت اصل مذاکرات و به نتيجه رسيدن آن تأکيد می کنند.
روزنامه جوان، ارگان بسيج پاسداران به نمايندگی از باند خامنه ای در شمارهٴ امروزش (شنبه) نوشته است: «با تأکيد بر اين که به تلاش و تحرک ديپلوماتيک اهميت می دهيم، نيروهای خط مقدم ديپلوماسی کشور را به شناخت بيشتر ماهيت نظام سلطه متذکر می شويم».
روزنامه حکومتی جمهوری که نظرات رفسنجانی را منتشر می کند، «دور جديد مذاکرات هسته يی» را «اميدواريهای تازه» می داند و هشدار می دهد که «برخی گروه های افراطی» قصد «تخريب فضای گفتگوها» را دارند. به تيم مذاکره کننده هم يادآوری می کند که تحت تأثير اين فضا قرار نگيرد و «از طرح پيشنهادهای غيرواقع بينانه و حساسيت زا پرهيز کند».
همين رويکرد در ساير روزنامه ها و رسانه های باندی نيز ديده می شود.
حالا سؤال اين است که اگر اين باندهای متخاصم هر دو بر ضرورت مذاکرات تأکيد می کنند و هر کدام به زبان خاص و از موضع منافع خود خواستار مذاکره هستند، پس اين دعوا و درگيری ناشی از چيست و اختلاف کجاست؟
با دقت در اظهارات سردمداران و مقالات و سرمقاله های روزنامه های باندی به روشنی می شود ديد که نظر مشترک آنها ناشی از شرايط خفگی کل نظام است که گردنش در حلقه طناب بحرانها به ويژه تحريمها هر روز دارد بيشتر فشرده می شود. بنابراين همهٴ باندهای رژيم خواستار ادامه تنفس و به تأخير افتادن لحظهٴ خفگی هستند. اما اختلاف در چيست؟ اختلاف در نيت آنها و نقشهٴ مسيرشان برای آينده است. خامنه ای در اين خيال است که پس از گشايش در تحريمها با سرعت بيشتر به سمت دستيابی به بمب پيش خواهد رفت و از جنگ افروزی منطقه يی هم برای وارد کردن فشار به جامعه بين المللی حداکثر استفاده را خواهد نمود. رفسنجانی در اين فکر است که رابطه با غرب به ويژه آمريکا را بازسازی و ادامه حيات رژيم را از اين طريق امکانپذير کند. اين البته با سرکشيدن جامهای زهر متعدد توسط خامنه ای امکانپذير است، امری که ولی فقيه ارتجاع هرگز نمی خواهد به آن تن دهد و تاج و تخت خود را به سادگی به رفسنجانی تقديم کند. در نتيجه تشديد بيش از پيش جنگ قدرت و شتاب گرفتن روند فروپاشی نظام ولايت فقيه در چشم انداز قرار دارد و به روشنی می شود آن را ديد.