بقیه
Anonymous
بقیه .......................
واما یونانیان:
آنها از دوهزاروپانصد سال پیش از آمدن محمد فاتیح در بیزانس که بعدا شد کنستانتینوپولیس و استانبول میزیستند. مسلم است که پس از ضعیف شدن ترکها در جنگ اول برای آزادی خود میجنگند. لکن مجازات آنها هم نفی بلد نیست. هزاران کلیسا در ترکیه یا نابود گشتند و یا به ویرانه ای تبدیل گشتند. . بنگرید به محله کوم کاپی. حمله به محله های اقلیتهای کوچکی که در ترکیه مانده اند و غارت خانه هایشان در سالهای نه چندان دور در ترکیه ادامه داشت.
هنر معماری عثمانی تا خرخره مدیون معماری بیزانس است. ترکها آنرا سبک عثمانی میخوانند. چیزی که در تمام جهان سبک بیزانس خوانده میشود.
از زمانها بسیار دور علویان هدف دیگری برای نابودی توسط عثمانیان بودند. در زمان سلطان سلیم چهل هزار علوی را قتل عام کردند.
1936 در قتل عام درسیم که بعد ها نام آنرا تونجعلی نهادند حتی صبیحه دختر مصطفی کمال آتاتورک هم با هواپیمایش شرکت داشت. نه تنها بخاطر اینکه علوی بودند بلکه چون آنها ترک نبودند. زازا بودند و کورمانچی. کرد بودند. 15000 نفر را به روایتی کشتند.
و اما نتیجه من از این نوشته
بین قتل عامهای ترکیه و اتفاقهائی که در آذربایجان با کردستان افتاد یک رابطه هست. اگر ترکیه در جنگ جهانی نبود این اتفاقها در ایران پیش نمی امدند. لکن اختلاف بزرگی هم هست. ایران و ایرانیان ملت قتل عام نیستند. اگر هم چیزی بوده تروری کاملا عادی و معمولی بوده. همانچه امروز بین شیعه و سنی در عراق در مواقع هرج و مرج حاکم است.
دو اختلاف بزرگ دیگر هم هست. در ترکیه اقوام زیادی زبان و فرهنگ شان را ازدست دادند.
اقوامی مانندارمنیان و آسوریان بکل نابود شدند
و اقوامی مانند یونانیا ن بکل نفی بلد شدند
هرکدام میلیونها نفر و هر کدام پس از سه هزار سال زندگی وخدمت به بشریت.
ما ایرانیان با ید از این بپرهیزیم که بصرف داشتن زبان آذری یا بخاطر جریان قره باغ و امثالهم خود را حتی کمی در جبهه گیری بنفع ترکیه یا عثمانی داخل قضیه بکنیم یا حتی جریان را کوچک بنمائیم. دولتهای اروپائی دارند بندریج به گناهانشان تحت یوغ نازیها اعتراف میکنند و از قربانیان معذرت میخواهند. ترکیه هنوز در قرن ناسیونالیستی نوزدهم باقی مانده است.
بر دامن حکومتهای ترکیه ننگی نشسته است که مانند جنایت های آلمانی ها و ژاپنی ها در جنگ دوم یا خمر سرخ در کامبوج به این سادگی ها پاک نخواهد شد. آنها چه بخواهند و چه نخواهند باید دیر یا زود این گناهان را بپدیرند و از بازماندگان قربانیان دلجوئی بکنند. امروز نکنند فردا میکنند. فردا نکنند پس فردا میکنند. پس از آن هم پاک نخواهد شد.
و اما در انتها ایران. بگذارید اگر اصفهانی هستم مو سیقی آذربایجان را دوست داشته باشیم و رقص کردی را و اگر آذربایجانی هستیم زبان کردی را و اگر کرد هستیم زبان آذری را و لهجه زیبای فارسی آذریان را.
و اما نتیجه من از این نوشته
بین قتل عامهای ترکیه و اتفاقهائی که در آذربایجان با کردستان افتاد یک رابطه هست. اگر ترکیه در جنگ جهانی نبود این اتفاقها در ایران پیش نمی امدند. لکن اختلاف بزرگی هم هست. ایران و ایرانیان ملت قتل عام نیستند. اگر هم چیزی بوده تروری کاملا عادی و معمولی بوده. همانچه امروز بین شیعه و سنی در عراق در مواقع هرج و مرج حاکم است.
دو اختلاف بزرگ دیگر هم هست. در ترکیه اقوام زیادی زبان و فرهنگ شان را ازدست دادند.
اقوامی مانندارمنیان و آسوریان بکل نابود شدند
و اقوامی مانند یونانیا ن بکل نفی بلد شدند
هرکدام میلیونها نفر و هر کدام پس از سه هزار سال زندگی وخدمت به بشریت.
ما ایرانیان با ید از این بپرهیزیم که بصرف داشتن زبان آذری یا بخاطر جریان قره باغ و امثالهم خود را حتی کمی در جبهه گیری بنفع ترکیه یا عثمانی داخل قضیه بکنیم یا حتی جریان را کوچک بنمائیم. دولتهای اروپائی دارند بندریج به گناهانشان تحت یوغ نازیها اعتراف میکنند و از قربانیان معذرت میخواهند. ترکیه هنوز در قرن ناسیونالیستی نوزدهم باقی مانده است.
بر دامن حکومتهای ترکیه ننگی نشسته است که مانند جنایت های آلمانی ها و ژاپنی ها در جنگ دوم یا خمر سرخ در کامبوج به این سادگی ها پاک نخواهد شد. آنها چه بخواهند و چه نخواهند باید دیر یا زود این گناهان را بپدیرند و از بازماندگان قربانیان دلجوئی بکنند. امروز نکنند فردا میکنند. فردا نکنند پس فردا میکنند. پس از آن هم پاک نخواهد شد.
و اما در انتها ایران. بگذارید اگر اصفهانی هستم مو سیقی آذربایجان را دوست داشته باشیم و رقص کردی را و اگر آذربایجانی هستیم زبان کردی را و اگر کرد هستیم زبان آذری را و لهجه زیبای فارسی آذریان را.