من نیز با نوشته نویسنده

واقعیت این است که شرایط کشور بگونه ای است که جز راهکارِ انقلاب و سرنگونی این رژیم ؛ هیچ راه دیگری برای تأمین منافع مردم و کشور باقی نمانده است . یعنی هیچ راه دیگری برای مخالفین و نیروهای سیاسی جز مسلط و فراگیر کردن گفتمان سرنگونی این رژیم در بستر یک انقلاب توده ای ؛ وجود ندارد . سرنگونی فصل مشترکی است که می تواند خواسته های همه مخالفین را در بر داشته باشد و تشکیل حکومتی سکولار مبتنی بر دمکراسی و حقوق بشر را ؛ در چشم انداز قرار دهد .)

1)اما کار فقط به شعار نیست.شما چند سازمان سیاسی ایرانی را با نظر خود برای سرنگونی هم رای و همراه کرده اید؟

2) پس از سرنگونی نظام اسلامی قدرت را چه نیروئی از ان خود خواهد کرد؟
3) نقش نیروهای بیگانه مانند این و ان برای سرنگونی کجاست؟
4)چه تضمینی برای جلوگیری از انقراض ایران وجود دارد؟
اما نظر من..
من نه تنها مخالف نظام پلید اخوندی بلکه مخالف اسلام هستم و باور دارم تا زمانیکه اسلام وجود دارد ونه اخوند ایران دچار مصیبت خواهد بود.
این اخوند نیست که این فاجعه را بوجود اورد این اسلام است.اگر این اسلام در کشوری مانند سوئیس پیاده شود فاجعه است.
اگر این اخوندها در هارواد بودند ویا اگر قم هاروارد داشت ما امروز نه با عده ای متحجر بی وطن بلکه با اندیشمند جایزه نوبلی روبرو بودیم. پس کوشش باید برای زدودن اسلام از هر نوع ان باشد.هر وقت اسلام از ذهن مردم پاک شد انوقت سرنگونی نظام به غروب افتاب هم نمیکشد.