ناشناس گرامی، اینک بشنوید از

ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧد ﻛﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺭﺅﺳﺎﻯ ﺧﻮﺩ ﻣﻄﻴﻊ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪﺷﻨﺎﺱ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻭ ﺁﻧﭽﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﺑﻮﺩ ﻛﻪ ﺍﻃﺎﻋﺖ ﻭ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺷﻨﺎﺳﻰ ﻣﻨﺤﺼﺮ ﺑﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﻧﺒﻮﺩ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺰﺭگ ﺗﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﻮﻇﻒ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺣﺮﻣﺖ ﻣﻬﺘﺮﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﮕﻪ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻣﺮﻯ ﻭﺍﺟﺐﺷﻤﺮﻧﺪ. ﺑﺎﻻﺧﺮﻩ، ﺑﻪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺁﺩﺍﺏ ﻏﺬﺍ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﻭ نوﺷﻴﺪﻥ ﻣﻰ ﺁﻣﻮﺧﺘﻨﺪ، ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻗﻨﺎﻋﺖ ﺩﺭ ﻣﺼﺮﻑ ﺧﻮﺭﺍﻙ ﺗﺸﻮﻳﻖ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ. ...ﺩﺭ ﻇﺮﻑ ﺩﻩ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻦ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﭘﺎ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻣﻰ ﻧﻬﺎﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﻃﻮﺭﻯ ﻛﻪ ﺫﻛﺮ ﺷﺪ، ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﻨﺎﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻴﺘﻮﺗﻪ ﻣﻰ ﻛﺮﺩﻧﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﻨﺖ ﺑﺪﻳﻦ ﺟﻬﺖ ﻣﺠﺮﻯ ﻣﻰﺷﺪ ﻛﻪ ﻫﻢ ﺑﻨﺎﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺭﺍ ﺣﺮﺍﺳﺖ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺪﺍﻝ ﻣﺰﺍﺝ ﺧﻮ ﺑﮕﻴﺮﻧﺪ. ﺩﺭﻭﺍﻗﻊ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﺩﺭاﻳﻦ ﺳﻦ ﻣﺤﺘﺎﺝ ﻣﺮﺍﻗﺒﺖ ﺧﺎﺻﻰ ﺍﺳﺖ. ﺩﺭ ﻣﺪﺕ ﺭﻭﺯ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻣﺮﺑﻴﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻛﻪ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻫﺎ ﻭ ﻛﻤﻚ ﻫﺎﻯ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﻣﻰ ﮔﻤﺎﺷﺘﻨﺪ. ﻭ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﺍﻳﺠﺎﺏ ﻣﻰ ﻛﺮﺩ ﺩﺭ ﺗﻤﺎﻡ ﻣﺪﺕ ﺭﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺍﻃﺮﺍﻑ ﺑﻨﺎﻫﺎﻯ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺗﻮﻗﻒ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ...ﺑﺪﻳﻦ ﺩﻟﻴﻞ ﻣﺮﺍﻗﺐ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻤﻮﻡ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻭﻇﻴﻔﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﻛﺎﻣﻞ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﻫﻨﺪ. ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻈﻮﺭ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﻰ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺻﺒﺢ ﺯﻭﺩ ﺍﺯ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺧﻴﺰﻧﺪ، ﺍﺯ ﺗﺤﻤﻞ ﺳﺮﻣﺎ ﻭ ﮔﺮﻣﺎ ﻫﺮﺍﺳﻰ ﺑﻪ ﺩﻝ ﺭﺍﻩ ﻧﺪﻫﻨﺪ، ﺑﻪ ﭘﻴﺎﺩﻩ ﺭﻭﻯ ﻋﺎﺩﺕ ﻛﻨﻨﺪ، ﺩﺭ ﺍﺳﺐ ﺳﻮﺍﺭﻯ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻬﺎﺭﺕ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮ ﮔﺮﺩﻩ ﺍﺳﺐ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﻭ ﺩﺭ ﭘﺮﺗﺎﺏ ﻧﻴﺰﻩ ﺩﺭ ﺣﻴﻦ ﺗﺎﺧﺖ، ﺟﻠﺪ ﻭ ﭼﺎﻻﻙ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ..ﺩﺳﺘﻪ ﺍﻯ ﺍﺯ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺳﺎﻛﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﺗﻤﺮﻳﻨﺎﺗﻰ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﺎﻡ ﻃﻔﻮﻟﻴﺖ ﻋﺎﺩﺕ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ، ﻳﻌﻨﻰ ﺗﻴﺮﺍﻧﺪﺍﺯﻯ ﻭ ﻧﻴﺰﻩ ﭘﺮﺍﻧﻰ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﻣﻰ ﻭﺭﺯﻧﺪ.ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﺟﻮﺍﻧﺎﻥ، ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻗﺒﻴﻞ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻫﺎ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ. ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻭﻗﺎﺕ ﺍﻳﻦ ﺭﻗﺎﺑﺘﻬﺎ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺩﺭ ﻣﻸ ﻋﺎﻡ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺟﻮﺍﻳﺰﻯ ﺑﻴﻦ ﺑﺮﻧﺪﮔﺎﻥ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﻮﺯﻳﻊ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ...ﻛﻠﻴﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺍﻳﺮﺍﻧﻰ ﻣﺠﺎﺯﻧﺪ ﺍﻃﻔﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﻋﻤﻮﻣﻰ ﺍﻋﺰﺍﻡ ﺩﺍﺭﻧﺪ."
برگرفته از کتاب " کورش نامه "، اثر گزنفون، ترجمه رضا مشایخی ـ قابل دسترسی در:
http://www.iranmaktoob.com/wp-content/uploads/kourosh-name.pdf
متن انگلیسی کورش نامه (سایروپدیا) از واتسن و دیل، قابل دسترسی در:
http://www.shsu.edu/~his_ncp/XenCyr.html