سرمایه داری که دولت سرمایه

. چند گانگی زبان ، رسوم و فرهنگ و غیره مانعی در برابر ، همگون سازی بازار است . بناراین دولت سرمایه حداکثر تلاش را دارد که زبانهای متعدد را از میان بردارد و فقط یکی را عمومی کند . مبارزه برای حفظ و اعتلای تعدد زبان ها ، گرچه ازنظر شکل مبارزه ای دموکراتیک است ، ولی چون مبارزه ای ضد سرمایه داری است ، محتوای سوسیالیستی نیز دارد (مشروط براینکه در جهت اعتلای تنوع زبانی باشد نه در جهت جایگزینی این زبان مسلط با زبان مسلط دیگری)
بنابراین سرمایه داری نه تنها نان ما را از شکم بچه هایمان می دزدد ، بلکه زبان مادری مارا نیزاز زبان انها میگیرد . مسئله مبارزه برای نان ، محدود به مبارزه برای خوراک نیست که اقای تبریزی انرا در تقابل با مبارزه برای حفظ و اعتلای زبان مادری قرار میدهد و مثلا اولویت، با مبارزه برای خوراک و پوشاک و سرپناه به یغما رفته باشد و نه فرهنگ و زبان تاراج شده . نان ما همانقدر مال ماست که زبان مادری ما و دزد نان ما ، هما نقدر شقی است که غارتگر فرهنگ و زبان ما . هممانطور که این نان محصول کار دست ماست ، این زبان نیز محصول کار مغز ما ست ، ولی به هرحال از آن ماست .برزویه طبیب