Skip to main content

آقای شیطان؛

آقای شیطان؛
اقبال اقبالی

آقای شیطان؛
باید خدمتتان عرض کنم که تجزیه ایران تاریخی را در چشم انداز نمی بینم. مردمانی که چند هزار سال با هم زیستند و بلحاظ جغرافیائی، جمعیتی، اقتصادی؛ خونی و نژادی با هم ترکیب شده اند (با تاکید بر ترکیب ونه مخلوط که تجزیه پذیر است) سخن از جداسازی خونی، نژادی و قومی از عزیمتگاه فاشیستی یا سلطه طلبانه، زمینه های مادی ندارد. شعارهائی که در ایرانگلوبال تجزیه طلبان می نویسند بیشتر مصرف محفلی و سفارتخانه ای دارد تا سیاسی و اجتماعی در ایران!
در مورد سیاست درست در شرایط کنونی:
1- در هم شکستن نظام جمهوری اسلامی (فاشیسم دینی) و 2- روشنگری ویا افشاگری قلیلی که زیر پرچم فاشیسم قومی (بیشتر در اروپا و کشورهای عربی) کباب می خورند.

هیچ چیزی الویت تمرکز بر سر پیکار برای برچیدن جمهوری اسلامی را تحت الشعاع قرار نمی دهد و ائتلاف با فاشیسم خلاف منافع ملی، انسانی، اجتماعی و سیاسی ایران و ایرانیان است؛ حال قومگرا باشد یا شاهپرست ویا اسلامگرا!!!
نکته دیگر اینست که مبارزه با فاشیسم امری قیم مابانه نیست. اگر قرار باشد در منطفه ای از ایران، گروهی قومی، نژادی و یا دینی پرچمی برافرازند؛ وظیفه مردمان همان منطقه است که با انها تعیین تکلیف کنند و کار ما روشنگری خواهد بود. اما اگر در یک ایران آزاد و دمکراتیک تهاجم خارجی صورت گیرد؛ دفاع از میهن امری مشروع می باشد و از وجب به وجب یک ایران ازاد و دمکراتیک با چنگ و دندان دفاع خواهد شد.
در پایان به این موضوع اشاره کنم که سقوط در منجلاب نگرش قومی، دینی، نژادی و ایدئولوژیک به انسان، شایسته ادمی نیست!