سروده ی زنده یاد سیمین

سروده ی زنده یاد سیمین بهبهانی برای جانباختگان: فرزاد کمانگر، علی حیدریان، شیرین علم هولی ، فرهاد وکیلی و مهدی اسلامیان، که در 19 اردیبهشت 1389 به دست رژیم جمهوری اسلامی اعدام شدند: بگو چگونه بنویسم یکی نه، پنج تن بودند - نه پنج، بلکه پنجاهان به خاطرات من بودند - بگو چگونه بنویسم که دار از درخت آمد - درخت آن درختانی که خود تبر شکن بودند - بگو چگونه بنویسم که چوب دارها روزی - فشرده پای آزادی به فرق هر چمن بودند - نسیم در درختستان به شاخه ها چو می پیوست - پیام هاش دست افشان به سوی مرد و زن بودند - کنون سری به هر داری شکسته گردنی دارد - که روز و روزگارانی یلان تهمتن بودند - چه پای در هوا مانده چه لال و بی صدا مانده - معطل اند این سرها که دفتری سخن بودند- مگر ببارد از ابری بر این جنازه ها اشکی - که مادران جدا مانده ز پاره های تن بودند - ز داوران بی ایمان چه جای شکوه ام کاینان