مخالفین جمهوری اسلامی در

، لائیک های اسلام ستیز افراطی تا سکولار های متعادل و اسلام سیاسی شامل مجاهدین خلق وچند گروه دیگر هستیم... ما همچنین در این جبهه شاهد دو گرایش متضاد و جا افتاده ، یکی غرب ستیزو ضد امپریالیست و دیگری طرفداران جدی غرب نیز می باشیم... در جبهه مشروطه خواهان سطلنت طلب، طیف گسترده ای شامل افراطی هایی که حتی رضا پهلوی را خائن به نظام پهلوی می دانند تا مشروطه خواهان پیرو داریوش همایون که به لحاظ تاکتیکی و موقت دست از سرنگونی برداشته اند، هستند. این مجموعه عجیب و غریب دست و پایش چندان به داخل ایران بند نیست وحتی در خارج ازکشورهم توان هیج حرکتی چشم گیری را ندارد، و دائما در حال خراب کردن یکدیگر هستند و هر کسی را که موافق نظرات شان نباشند غالبان « رزیمی» و «نفوذی» می نامند.جبهه سرنگون طلبان در مبارزه با جمهوری اسلامی در حد شعار های کلی و استراتزیک یعنی نا بودی تام و تمام حکومت آخوندی در جا می زند؛ و برای چنین استراتژی مهم و بزرگی که می تواند تا 20 سال هم بطور انجامد، فاقد تاکیتک های روز مره و کوچک است. بخش بزرگی از انرژی آنان صرف خنثی سازی فعالیت اصلاح طلبان می شود. رزیم در حال حاضر ترسی از آنان ندارد.زیرا سرنگون طلبان توان تشکیل جبهه متحد و یکپارچه ای را ندارند. مهمترین خطر از نظر دستگاه های اطلاعاتی جمهوری اسلامی، رضا پهلوی و سازمان مجاهدین خلق و برخی گروهای اتنیکی هست.
در مقابل اصلاح طلبان یک دست تر بنظرمی رسند . آنان جمهوریخواه هستند و انقلاب 57 را ضرورت تاریخی می نامند و تقریبا هم نظرند که جمهوری پس از انقلاب منحرف شده و به دره« داعشی های شیعه» سقوط کرده است . همگی براین اعتقادند که در چند سال اولیه پیروزی دچار افراط گرایی در عرصه داخلی و خارجی بودند و ... این بحث ادامه خواهد داشت