خانم سپهری، من هم با شما موافقم که: <ادعاهای انسان ها هویت آنان را مشخص نمیکند. رفتار و گفتار و کردار انسان است که نشان میدهد او چگونه می اندیشد و کجا ایستاده است>. با این فرمول بیایید ببینیم که آقای توکلی و سایت ایرانگوبال کجا ایستاده است و شما کجا ایستاده اید.
بیایید از اینجا شروع کنیم که آیا هر کس مخالف جمهوری اسلامی است، سرنگون طلب است یا نه؟ و اگر کسی سرنگون طلب نباشد، موافق جمهوری اسلامی است؟
به نظر من در عالم سیاست، هر کلمه ای بار خودش را دارد. تنها کسانی مانند شما که دنیا را سیاه و سفید می بینند، فرق این بار کلمات را متوجه نمی شوند. مخالفت هم مانند دیگر پدیده ها نسبی هستند. در ایران ملیونها نفر مخالف جمهوری اسلامی هستند. بعضی از آنها مخالف کلیت نظام هستند و می خواهند که جمهوری اسلامی نباشد و بعضی هم مخالف کلیت نظام و یا اسلامی بودن آن نیستند و اینجا و آنجا با آن مخالفند و مثلا
حتی مخالفینی که با کلیت نظام مخالفند و نمی خواهند این رژیم بماند، طیف گشترده ای هستند. بعضی می گویند باید با نیروی قهر و انقلاب آن را سرنگون کرد، بعضی می گویند می توان آن را از طریق اعتراضات خیابانی آرام و مسالمت آمیز از میان برداشت و...
در عرف سیاسی، کسی وقتی سرنگون طلب است که راه قهرآمیز و انقلابی را پیش بگیرد. در عرف سیاسی بین <جمهوری اسلامی باید برود> و <جمهوری اسلامی باید سرنگون شود> فرق اساسی وجود دارد. چیزی که با توجه به نوشته های شما، برای شما قابل فهم نبوده است.
حالا بیاییم سر اصل موضوع یعنی آقای توکلی وسایت ایرانگلوبال، و شما.
آقای توکلی و سایت ایرانگلوبال تا به حال با انتشار مقالات و اخبار مخالف رژیم و تبلیغ علیه آن نشان داده اند که مخالف رژیمند. و از آنجایی که فقط مطالب یک جناح و خط مشخص (مانند سرنگونی طلبان، اصلاح طلبان، طرفداران مبارزه مسلحانه و...) را چاپ نمی کنند بلکه همه را منتشر می کنند، در <رفتار و گفتار و کردار> نشان داده اند که علاوه بر مخالف رژیم، دمکرات هم هستند. این سایت به قدری دمکرات است که با وجود اعتقاد به یکپارچگی ایران، مطالب <تجزیه طلبان> را هم چاپ می کنند. این را هم در نظر داشته باشیم که عالم سیاست ، عالمی سیاه و سفید نیست. یک سیاستمدار می تواند در این یا آن موضوع با دشمن خودش هم موضع مشترک داشته باشد. مثلا آقای توکلی می تواند در مورد حملات دولت اسرائیل به غزه، همانند جمهوری اسلامی، دولت اسرائیل را محکوم کند. ولی این همه ماجرا نیست. اینجا فرقی وجود دارد که شما عامدا جشم خودتان را به آن می بندید. جمهوری اسلامی در این میان به حماس کمک می کند و آقای توکلی حماس را به خاطر موشک پراکنی هایش محکوم می کند. و مثال دیگر اینکه شما با تاخت همیشگی خود به اپوزیسیون و استفاده از توهین تحقیر به آنها، هم خط و هم کردار جمهوری اسلامی می شوید.ا
تا آنجایی که من شاهد بوده ام و خوانده ام، آقای توکلی و ایرانگلوبال مخالف جمهوری اسلامی هستند.
و اما نظر من در مورد شما، با توجه به فرمول خودتان:
شما مخالف جمهوری اسلامی هستید. شما نه تنها مخالف اسلام، بلکه اسلام ستیز هستید (ببینید که مخالفت و ستیز هر دو در یک جبهه هستند با تفاوت اساسی بین آنها). از نظر شما فقط کسانی مخالف جمهوری اسلامی هستند و در اپوزیسیون قرار دارند که مانند شما لیوان آبجو در دست و خنده بر لب شعار بدهند که: <جمهوری اسلامی باید با قهر و خشونت سرنگون بشود> (نقل به معنی از کلیات نوشته های شما). و اگر کسی این را قبول نکند و راه مسالمت آمیز را انتخاب بکند، اخ و تف است و صدای عرعرش بلند است و... توهین و تحقیرهای دیگر.
خانم سپهری، از نظر من شما در لحظه حاضر یک دیکتاتور تمام عیار بی اطلاع از سیاست هستید که می خواهید به زور خودتان را در میان سیاسیون جا بکنید. تیتر نوشته خودتان را بخوانید، نوشته های دیگرتان را بخوانید، حتی احمدی نژاد هم اینطور حرف نمی زد.
اگر شما خوانده اید که میرزاده عشقی و عارف قزوینی و عبید زاکانی و ایرج میرزا و صادق هدایت و... در نوشته های خودشان از کلمات رکیک استفاده کرده اند، متوجه نشده اید که آنها اینکار را در موارد خاص و بجا انجام داده اند و عرصه ادبیات و هنر و سیاست را مانند شما به جاله میدان تبدیل نکرده اند.
خانم سپهری، به نظر من، مطابق فرمول خودتان، شما با توهین و تحقیر به اپوزیسیون، در کنار جمهوری اسلامی هستید و از نظر ادبیات مورد استفاده، یک چاله میدانی اصل.