مقلات «سرنگونی» و «اصلاح» در

درست گزاره چنین است: «اگر» حکومت «به مسیرکنونی خود» ادامه دهد ، و عواملی آنرا از مسیر خود منحرف نکند، یا عاملی وجودش را نفی نکند ( حمله نظامی ناگهانی)؛ میتوان گفت اصلاح شدنی نیست؛ و لازم است ، کناربرودتوسط (یک فضای باز سیاسی احتمالی یا کودتا) یا سرنگونی و حالتهای دیگر احتمالی .با دخالت منطق «احتمالات» درگزاره ، سخن حالت "حکم" بودن خود را از دست میدهد. شرایط «متغیر» را داخل میکند و با «شرط و شروط» ایده را «نسبی» و نه مطلق بیان میکند. در نگرش علمی ، عملی، واقعی(رئال) گزاره به اندیشه دیگری تبدیل میشود. این اندیشه همان نیست که در گزاره ی نخست بیان کردیم. در عمل رعایت این فکر موجب آن میشود که شخص طبق اندیشه آخوندی خود را «از پیش سرنگون طلب» ننامد. و داستان گزاره ی اصلاح طلب نیز نظیر آن است. درسیاست عملی و رئال به این پارامترها توجه میشود.کسی که این چیزها را ندیده میگیرد بدیهی ست که «دینی یا غیرعلمی» میاندیشد. بدون اینکه خود متوجه باشد. بگذریم که از مفهوم رئال پولیتیک هر کس تفسیر متفاوت و متضاد خود را دارد.از اینرو هرحرکت و پدیده را در «زمان،مکان،حالت، محتوا، در ارتباط با نیروی بازدارنده،پیش برنده، و...»ضروریست مورد توجه قرار داد و موضع گرفت. و از اطلاق نامهای ثابت،مطلق، و احکام دگماتیک خود داری کرد.در سیاست این برخورد را «تحلیل مشخص از شرایط مشخص» گفته اند. گفته میشود «حکومت اعدام میکند.من مخالم اعدام هستم.» گزاره درست است. اما اینکه گفته شود «حکومت یک حکومت همواره اعدام کننده است». این حکم ، کلی ست و خارج از شرایط مشخص. چنین احکامی نادرست اند.