1

البته این فرهنگ را در کامنتهای خود نیز غلیظ تر کرد که به فرهنگ جای دیگر شبیه بود که بهتر است اسم اش را نیاورم. غیر از اشکال" ادبیات لات و لوتی " سخنانش با دلیل هم همراه نبود و حرفهای شعارمانند مطرح کرده بود. یعنی اشکال مقاله دو تا بود . اول ادبیات غیر سیاسی، دوم حرفهای بی دلیل. این بود که از طرف خوانندگان سخنان خانم سپهری پس زده شد و سخت مورد انتقاد قرار گرفت.آقای توکلی بزرگی کردند و خودشان این مقاله را منتشر نمودند.بعد هم جواب محترمانه با انتقاد به همراه دلیل نوشتند که می توانید ببینید. خانم سپهری از نظر من خودشان چاقو به دست گرفته و دستشان را زخمی کردند. زیرا از یک خانم تحصیل کرده و آنهم سیاسی خوانده چنین مقاله ی "توخالی" که به انشاء هم شبیه نیست، بعید بود؛البته از نظر خوانندگان. وگرنه آقای توکلی که مقاله اش نشان میدهد برایش همه چیز عادی بود. حالا خانم شپهری احساس میکند در ایرانگلوبال "مار گزیده" شده است. پس طبق تاکتیک ماکیاولی بعضی زنان یا مردان، روی به تهمت زنی به آقای توکلی و سایت ایرانگلوبال آورده که بله سایت و آقای توکلی فدایی گذشته در خط جمهوری اسلامی ست. با دروغ شاخدار میخواهد زخم اش را مرحم بگذارد. البته برخورد سخت کودکانه و کوته فکرانه ایست. فکر میکنم همه با این تهمتها آشنا هستیم. بقول معروف این حناها دیگر رنگ ندارند و خوانندگان هر را از بر تشخیص میدهند. مثل خانم سپهری اشتباهی درجایی ننشته اند. از نظر من خانم سپهری راه درستی انتخاب کرده بهتر است در رستوران بنشیند و آبجو خود را بخورد و در وبلاگ خود با صحبت و نگارش در مورد اعضای تولید مثل بدن مشغول شود و خوش باشد.