آقای ائیلار !در پاسخ کامنت 08
Anonymous
آقای ائیلار !در پاسخ کامنت 08.08.14 ، 28 :19 شما، من یادداشت بلندی نوشته بودم که ( به سبب تغییرات در سیستم کامنت گذاری ) آن را ارسال نکردم . بعد هم ، با خواندن پاسخ هایی که اخیراَ ، به منتقدانتان دادید ، ارسال آن کامنت را بیهوده دیدم .
شما ، در نوشته های تان ، «مظلومیت»! زبان ترکی را ، هر بار ( به اشکال مختلف ) مکرر می کنید . اما ، نه تنها ، به پاسخ هایی که به شما داده می شود ، هیچ عنایتی نمی فرمایید، که سهل است ، همچنان بر طبل مخالف خوانی و اشاعه ی ناراستی ها می کوبید
برای من نوشتید که شعر« حیدر بابا » شهریار و آثارادبی ِ دیگری که در سال های آریامهر، به زبان ترکی آذری نوشته شده بود ، به بیرون « درز » کرد ! .....یعنی ( به یقین شما ) شعرمعروف ِ « حیدر بابا» و ترجمه های صمد بهرنگی بر اشعار نیما و اخوان و ... در آن سال ها ، حکم « شبنامه » و « اوراق ضاله » را داشت و اگر نزد کسی یافت می شد ، دارنده اش به داغ و درفش و زندان گرفتار می آمد !........
آدمی همچون من ، که آن سال ها را (در هیئت دانشجو ) تجربه کرده است، در مقابل این ادعای غریب و حیرت آور و ناراست ِ شما ، جز سکوت ِ تؤام با تأسف ، چه می تواند بگوید ؟ ......
آقایی به نام ایرج ( از ایران ) در نوشته ای متین و مستدل ، به بسیاری از ادعاهای شما پاسخ داد.
از جمله ، با دادن آدرسی سر راست، به چاپ و پخش گسترده ی ادبیات آذری در ایران اشاره کرد و نشان داد که شما ، یا از فضای فرهنگی ایران ( دست کم در مورد تولید و نشر فراورده های ادبی ، به زبان آذری) کاملاَ بی اطلاع هستید و یا ، آگاهانه ، جو سازی می کنید و نفرت می پراکنید .
اما ، شما به جای آن که، شجاعانه به خطاهای تان ( دست کم در مورد یاد شده ) اعتراف کنید ، با طرح موضوعات بی ربط ، همچنان « مظلوم » نمایی می کنید و حرف های ( به قول معروف ) « بی مالیات » می زنید.
وقتی شما می نویسید که « در مدارس زمان شاه، سرکلاس ما از این حق [ گفت و گو به زبان ترکی ] هم محروم بودیم. جریمه و شکنجه شده ایم.» ، من باید خودم را سخت کنترل کنم ، تا در مقابل این ادعای حیرت آور و نا راست ِ شما ، اختیار قلم از دستم درنرود .
جناب ائلیار ! شما ، یا از تاریخ ایران ( به ویژه تاریخ معاصر ) بی خبرید و یا عالماَ ـ عامداَ ، نشر اکاذب می فرمایید.
به هر حال، من به این نتیجه رسیده ام که شما و دوستان تان تصمیم تان را گرفته اید و این گفت و گو ها، حاصلی جز اتلاف وقت ندارد.
آدمی همچون من ، که آن سال ها را (در هیئت دانشجو ) تجربه کرده است، در مقابل این ادعای غریب و حیرت آور و ناراست ِ شما ، جز سکوت ِ تؤام با تأسف ، چه می تواند بگوید ؟ ......
آقایی به نام ایرج ( از ایران ) در نوشته ای متین و مستدل ، به بسیاری از ادعاهای شما پاسخ داد.
از جمله ، با دادن آدرسی سر راست، به چاپ و پخش گسترده ی ادبیات آذری در ایران اشاره کرد و نشان داد که شما ، یا از فضای فرهنگی ایران ( دست کم در مورد تولید و نشر فراورده های ادبی ، به زبان آذری) کاملاَ بی اطلاع هستید و یا ، آگاهانه ، جو سازی می کنید و نفرت می پراکنید .
اما ، شما به جای آن که، شجاعانه به خطاهای تان ( دست کم در مورد یاد شده ) اعتراف کنید ، با طرح موضوعات بی ربط ، همچنان « مظلوم » نمایی می کنید و حرف های ( به قول معروف ) « بی مالیات » می زنید.
وقتی شما می نویسید که « در مدارس زمان شاه، سرکلاس ما از این حق [ گفت و گو به زبان ترکی ] هم محروم بودیم. جریمه و شکنجه شده ایم.» ، من باید خودم را سخت کنترل کنم ، تا در مقابل این ادعای حیرت آور و نا راست ِ شما ، اختیار قلم از دستم درنرود .
جناب ائلیار ! شما ، یا از تاریخ ایران ( به ویژه تاریخ معاصر ) بی خبرید و یا عالماَ ـ عامداَ ، نشر اکاذب می فرمایید.
به هر حال، من به این نتیجه رسیده ام که شما و دوستان تان تصمیم تان را گرفته اید و این گفت و گو ها، حاصلی جز اتلاف وقت ندارد.