گم کرده رهی خسته و سیار فرنگم

گم کرده رهی خسته و سیار فرنگم// طناز که در وقت طرب مست و ملنگم// در مکتب آواره گی و حسرت و حرمان// دیریست که اهل سکولار از همه رنگم// گر قهر زمان کنده همی چو پر و بالم// فواره سرنگون چو آن آب شلنگم// معشوقه برفت و تا به کی در غم جانان// عمریست که با این دل دیوانه بجنگم// در دام بلا کشتی عمرم رود هر سو// غوغاست که گرداب زمان در دل تنگم// کو ناجی دوران همی عطر بهاران// در دست شه و شیخ که آماج خدنگم.//