اگر بعضی از شاعران فارس زبان،

مثل رژیم اسلامی علیه آن نیز عمل مینمایند. و با برچسب های "پان" و یا "ناسیونالیستی" .... و امثالهم!، خواست و حقوق زبانی، ملی ـ مدنی، آنان را بطور آشکار پایمال و سرکوب میکنند. اما اکنون جامعه انحصار طلب، و تمامیت خواه فارس بخوبی میداند، که شعار " همه باهم "خمینی، که سه دهه مردم را سر کار گذاشت، تاریخ مصرفش سپری شده است. و حتا جوک گوئیها، و جوک سازیها و توهین های جامعه فارس علیه خلقهای ایران، تاثیری ندارد، که تحت این امر مردمان غیر فارس نا خواسته خود را فارس بنامند. امروز در هر مجلسی و یا گرد هم آئیهائی که شرکت میکنیم، می بینیم هر خلقی نه تنها هویت خود را پنهان نمیکند، بلکه با غرور تمام به هویت تباری و حقوق انسانی و ملی ـ مدنی خویش تاکید میکند و خواهان استرداد آن است. و ملل ساکن جهنم ایران خیلی وقت است که صف خود را از پان ایرانیسم و شوونیسم فارس جدا کرده اند. و هر کسی به زبان مادری خود تولید ادبیات میکند. و هیچ انتظاری از مقاله نویسان، و شعر نویسان جامعه فارس ندارند. که از حقوق پایمال شده آنان حمایت بکنند، زیرا جامعه بسته فارس هنوز در رویای افسانه های پارینه سنگی بسر میبرد. و بطرز مریض گونه عاشق خود است. و از یک چنین جامعه خرافی، مرده پرست، و جهل زده، که در عهد پارینه سنگی سیر میکند، هیچ انتظاری نمیتوان داشت. حالا اگر چنین جامعه ای با بزک کردن ظاهری خویش، خود را چپ و یا راست، دمکرات، و یا جنبش زنان، فمینیست، و یا آزادی خواه بنامد، هیچ تفاوتی در ماهیت ارتجاعی و نژاد پرستی اش نمیکند. و با تاسف بسیار باید گفت، بدبختانه ملل غیر فارس، با یک جامعه نژاد پرست، و قرون وسطائی سرو کار دارند، که اصلا نمی داند، مفهوم حقوق بشر چیست!