همه انسانها در روی زمین از یک

. در هیچ شعری، در هیچ داستانی از این نویسندگان نامدار زبان فارسی نمی توانی مطلبی پیدا کنی که «تبعیض فرهنگی»، این کشتارگاه روحی و حتی گاهی جسمی میلیونها انسان، که بیشترین مردم ایران را تشکیل میدهند ، بازتاب داده شده باشد. این زبان زبان خود بین است و دگر نبین. و از این رو نیز نویسندگانش خود به نوعی تبعیض گر اند.
و همراه تبعیض گران بوده اند. و با تبعیض گری لاس زده اند. ادبیات زبان فارسی را عمیقاً بررسی نموده و از تاریخ آن آگاهی کافی دارم . براساس این پژوهش علیه این ادبیات و نویسندگانش اعلان «جرم» میکنم. و میگویم که شما و ادبیات تان «مجرم» اید. شما «به جای اعتراض سکوت» کرده اید. و با سکوت و عدم اعتراض خود با تبعیض گری همراهی نموده اید . حتی در یک برگ از این ادبیات نمی توان «اعتراض هنری» در مورد «تبعیض فرهنگی» مشاهده کرد. بله، از «هنر متعهد» سخن میگویم. از هنر متعهد به «اعتراض» علیه ستم. و دفاع از «انسان دوستی و آزادی». و دفاع از «ذات دموکراتیک ادبیات». شما و ادبیات تان نه متعرض بوده اید و نه «انسان دوست». و نه دموکراتیک. آفریده های شما براین پایه ادبیات به معنی درست کلمه ادبیات نیست. چرا درسطح جهانی، ادبیات جهانی توجهی به ادبیات فارسی ندارد و آنرا قابل طرح نمیداند. دولت آبادی و شاملو و نادر و نادرپور و مانندهایشان می توانند در صف « نوبل» منتظر بمانند، اما در جهان ادبیات به جوانب «عموم بشری و اعتراض» ، و بازتاب هنری آنها، توجه میشود و شما از این زاویه مردودید که هیچ حتی مجرم اید. این ادبیات با این ویژگی هرگز نمی تواند در ردیف ادبیات عموم بشری قرار بگیرد.