پیروز جان، من «هدایت» را چیز

پیروز جان، من «هدایت» را چیز درستی نمیدانم. بلکه به «خود هدایتی» میاندیشم. فکر میکنم بهتر است انسان خودش بیاندیشد که چه میخواهد بکند و چه نکند یا چگونه بکند. و نکند. یا باکی بکند و با کی نکند. دیالوک اصول تقریبی دارد و همه جا میتوان آنها را مشاهده کرد،مطالعه کرد و یا روش برخورد را دید و انتخاب نمود. هر جا هم اشتباه کردیم خودمان اصلاح کنیم. ولی مشکل این است که ما با این «چیزها» کاری نداریم. اسب خود را بدون توجه به هر چیزی و هر خود آموزی می تازیم. پرسش اینجاست که چرا؟بله ما این هستیم. اما چرا و چگونه میتوانیم جور بهتری باشیم؟
هزاران سال است داریم «کار هدایت» را امتحان میکنیم. همیشه ما را هدایت کرده اند ولی مشکلی از زندگی ما گشوده نشده، که هیچ، بدتر هم شده.فکر میکنم زمان آن است که قبول کنیم ما می توانیم خودمان خودمان را هدایت کنیم و نیازی به هدایتگران نداریم. نمیدانم شاید اشتباه میکنم.