انسان چقدر باید، ساده، بی فکر

به بهانه دوستی ترک و فارس، دنبال راسیسم و شونیسم فارس راه افتاده اند، و در پشت تندیس تبلیغات تمامیت ارضی، نماز میخوانند، آیا تا بحال از خود پرسیده اند، که چه ارج و قربی نژاد پرستان، و شونیسم فارس برایشان قائل هستند. و آیا اصلا آنانرا کسی به حساب می آورند؟ جواب به این سئوال خیلی ساده است. از همان روزنامه رسمی دولتی اش بیگیر تا شعر نویسانشان، از کارکاتورکش هایشان بگیر، تا تئاتر نماهایشان، از فیلمهای اکرانی بگیر تا جوکهای فرهنگیشان، از هنرپیشه شان بگیر، تا خبر گویانشان،... الی آخر، جوابشان به سئوال فوق، چنین است:( شما ترک نیستید، شما آذری هستید، ما به ترکها فحش میدهیم، نه بشماها. وقتی سوسک مستراح میگوئیم، منظورمان ترکها هستند، نه شما ها! شماها ترک نیستید، شما ها آذری هستید. وقتی ترک خر فحش میدهیم، منظورمان شماها نیستید، منظورمان ترکها هستند. شماها ترک نیستید، شماها آذری هستید. وقتی ترک نفهم میگوئیم، منظورما شما ها نیستید، منظورمان ترکها هستند، شما ها ترک نیستید، شما ها آذری هستید!... و الی آخر). جای سئوال نیست که مردم ترک آذربایجان، نزدیک یکقرن است که در مقابل چنین سیاستهای کثیف و راسیستی نژاد پرستان فارس، مقاومت میکنند، و دیر یا زود پاسخ زیبنده ای به یاوه گویان تقدیم خواهند کرد. اما سئوال ما از آقایانی که شب و روز سینه چاک و بیمزد، برای خوش آمد گوئی راسیسم فارس، وسط افتاده اند، و برای خدمت به پان ایرانیسم تمامیت خواه، مثل ملیجک سر از پا نمی شناسند، و مثل دلقکهای بیمزد با ساز شونیسم فارس میرقصند، این است: آیا از سرنوشت کسروی هیچ درس عبرتی نگرفتید؟ آیا در خدمت و خوش رقصی برای راسیسم فارس، بهتر از کسروی خواهید بود؟