تهرانی گرامی، 9 مورد در کامنت خود به کسانی که " سیاست دوستی خلقها" را درست میدانند نسبت داده؛ دوستاران این موضوع میتوانند نظر خود را بیان کنند. نخست بگویم که درک تهرانی از «سیاست دوستی خلقها» نادرست است.و اینکه خود از پیامش برداشت میشود- و اگر این برداشت صحیح باشد- «سیاست دشمنی خلقها» راجهت استقلال پیش می برد، «نادرست تر» است. فرق ترک را با ترکیست نمی داند. از کسانی که «سیاست دوستی خلقها» را درست میداند یکی هم نویسنده مقاله اشرف دهقانی گرامی ست. که خطوط این سیاست در نوشته اش دیده میشود. مقاله سلطان زاده «فدرالیسم» است و راحلی برای جامعه ایران می باشد. و بر اساس سیاست دوستی خلقهاست. بنا براین ایشان هم این سیاست را درست میداند. موارد پیام تهرانی:
1- چاپلوسی فارسهای راسیست، -بجای دفاع از حقوق انسانی مردم خود، - به بهانه دوستی (ترک و فارس) .
2-انگ پان ترکیسم می زنند!
4- رژیم فعالان آذربایجان را پان ترک، وتجزیه طلب میگوید، همان شعارها را تکرار میکنید.
5- به بهانه دوستی ترک و فارس، دنبال شونیسم فارس راه افتاده اند.
6- آیا اصلا آنان شما را کسی به حساب می آورند؟
7- جوک - سوسک -ترک خر میگویند. بما.
8- مردم ترک آذربایجان،پاسخ زیبنده ای تقدیم خواهند کرد.
9- آقایان که با ساز شونیسم فارس میرقصید، آیا از سرنوشت کسروی هیچ درس عبرتی نگرفتید؟
اشکال تهرانی 3 موضوع ست: 1-سیاست دشمنی بجای سیاست دوستی خلقها. 2- استقلال یا جدایی بجای فدرالیسم. 3- عدم توجه غیر خطی به تئوری دیگری. و خطی اندیشی. که تنها خط خود را حقیقت میداند.