به آقای Anonymous !

جناب Anonymous ! ممنون ، بابت لینکی که در اختیار کاربران ایرانگلوبال گذاشتید. همان طور که می دانید ، حکمرانان واقعی جهان ، غول های رسانه ای همچون روپرت مرداک ( سرمایه دار آمریکایی ـ استرالیایی) ، تِد تِرنر آمریکایی ، سیلویو برلوسکونی ایتالیایی و برتلزمان آلمانی هستند و... همین ها هستند که ( در تعامل با سرمایه داران بزرگ ) به سیاست های جهانی کشورهای سرمایه داری جهت می دهند و همزمان برافکار عمومی مردم جهان اثر می گذارند . همان اندازه و به همان کیفیت که ما به مطبوعات داخلی ایران بی اعتماد هستیم ، به همان اندازه آمریکایی ها ، آلمانی ها ، انگلیسی ها و ... به آن چه که در روزنامه می خوانند و یا از رادیو و تلویزیون می شنوند ، باور دارند. « بیلد تسایتونگ » ، یکی از روزنامه های پرفروش و معروف آلمان است که ، به طور کلی ، « راست» های المان را نمایندگی می کند. این روزنامه ، یکی از تأثیرگذار ترین روزنامه های آلمان است که نقش عمده ای در ساختن افکار عمومی این کشور دارد. من ، بار ها، در گفت و گو با آلمانی ها متوجه شدم که آن ها ، در بحث های سیاسی ، همان تیتر های درشت « بیلد تسایتونگ » و سر فصل های اخبار سیاسی را ، به عنوان دیدگاه و نظر خود تکرار می کنند و اگر گفت و گو ادامه یابد ، مجدداَ همان جمله ها را ، بی هیچ کم و کاست به عنوان نظر خود تحویل می دهند . یعنی ، افکار عمومی مردم آلمان ، عموماَ همان نگاه رسمی دولت آلمان و مطبوعات « راست ِ» کشور است. البته بخش ها و لایه هایی از مردم هم در آلمان وجود دارد که به عنوان اپوزیسیون یا وجدان جمعی مردم ، در برابر تحمیق مطبوعات ِ پوپولیست و راست ، واکنش نشان می دهند و عمومآ همین ها هستند که در تغییر دولت ها نقش دارند.
امروز ، در غیبت ابر قدرتی مثل اتحاد شوروی ، امریکا و متحدینش یکه تازی می کنند و هر بلایی که می خواهند سر مردم جهان می آورند. نمونه اش وضعیت افغانستان، عراق ، سوریه ، لیبی و ... است که همه می دانیم . رسانه های همگانی، که قاعدتاَ می بایست به عنوان وجدان بیدار جهان ، اطلاع رسانی کنند و افکار عمومی مردم جهان را علیه سیاست های پشت پرده آمریکا و متحدینش سامان دهند، نه تنها اخبار درست را به اطلاع مردم نمی رسانند ، بلکه افکار عمومی را منحرف می کنند . نمونه دیگر ، درگیری غیر مستقیم ناتو و روسیه در اوکراین است. رسانه های همگانی غرب ، این گونه وانمود می کنند که دعوا بر سر « دموکراسی » و « حقوق بشر » ، از یک سو ، و سربرآوردن اتحاد شوروی دیگری ( از دل ِ کنفدراسیون روسیه ) است . در حالی که واقعیت حاکی از افزون طلبی جهان غرب ، در گسترش عرصه مطامع اقتصادی اش است . متأسفانه ، در چنین اوضاع و احوالی که خاور میانه در آتش جنگ می سوزد و بحران اوکریان ، صحنه درگیری ناتو با روسیه شده است ، عده ای ( به قول غلامحسین ساعدی ) « چوخ بختیار ! » ، یقه مردم فلکزده ایران را ( به جرم ستم بر ترک .. ! ) گرفته اند و تا از ایران سوریه دیگری نسازند ، دست بر نمی دارند.