سروش عزیز در مورد صمد بهرنگی با نظر شما موافقم. سیاست باید از ادبیات کودکان دور شود.ادبیات کودکان را نباید به ادبیات سیاسی و یا مذهبی و ایده لوژیک تبدیل کرد. ادبیات کودکان دنیای «پرسشهاست» دنیای «جست و جو هاست». و تحقیق. دنیای خود علائق کودکان است . دنیای دوست داشتن محیط زیست و انسان و حیوانات و جهان است. و دنیای گردش و دید و تماشا و شناخت. حتی شناخت چیز های غیر انسانی و زشتیها. اما با علائق خودشان. و نه تزریقی. ادبیات کودکان تزریق راه حلها نیست. بر پایه آمادگی 18 ساله میتوانند خود بعد ها به راه حلها بیاندیشند. دید صمد به ادبیات کودکان با نکات مثبت دارای نکات منفی هم هست. که تا حدی ایده لوژیک و سیاسی و راه حل دهی ست. این مسئله درست نبود. کار ادبیات راه حل دهی نیست. نشان دادن است و ایجاد پرسش.با ماهیت دموکراتیک.
و هنری. راه حل دهی کار سیاست است.
سروش عزیز در مورد صمد بهرنگی
سروش عزیز در مورد صمد بهرنگی
آ. ائلیار
قصه های بهرنگی «پرسش مطرح میکنند» اما بر سش بر نمی انگیزند. این دو مسئله از هم جدا هستند. پلی بین خیال و واقعیت اند -خوب و درست- ولی دید سیاسی نویسنده حضور دارد. اشکال.