"آشتی" با جنایتکاران فقط وقتی

"آشتی" با جنایتکاران فقط وقتی عاقلانه و انسانی ست که آنها در قدرت نباشند و نیروهای انساندوست بخاطر جلوگیری از خونریزی بی دلیل آنها را از خطر در امان نگه دارند. هیچ انسان عاقلی نمی آید با کسانی که همه دستگاههای قدرت و سرکوب را در اختیار دارند و همچنان مشغول کشتار و شکنجه و تجاوزند، "آشتی" کند. مگر اینکه بوی پُست و مقام و پول و شهرت به بینی اش خورده باشد یا اینکه از شدت احساسات غلیظش دیگر فرق درست و اشتباه را نفهمد. و متاسفانه باید گفت که بسیاری از نیروهای اپوزیسیون در گروه دوم جای میگیرند و همین باعث شده هم از نیروهای خودشان دائما کشته شوند هم از مردم از خودشان هم بی خبرتر.