برای عملی شدن نکات طرح شده در این سند توافق و تائید حزب و یا گروه و یا فردی کافی نیست هیچ دولتی هم به تنهائی مواد طرح شده در بالا را نمیتواند تائید ویا تصویب کند.تنها جریانی که حق دارد و میتواند به نکات بالا به عنوان پیشنهاد نظر بدهد همان مجلس نمایندگان مردم ایران است .یعنی باید در ایران یک انتخاباتی ازاد که همه احزا ب و سازمانها و گروها در ان شرکت داشته باشند و مردم نمایندگان خود را انتخاب کنند و این نماینگان مردم هستند که میتوانند در مورد پیشنهاد های مختلف از جمله پیشنهاد بالا گفتگو کنند.توافق من نوعی با مندرجات بالا و یا مخالفت من راهی به جائی نخواهد برد بلکه این نمایندگان مردم هستند که از نظزقانونی حق دارند در باره سرنوشت کشور و اینده ان وارد شور مشورت شوند.
بنا بر این اولین قدم باید ازادی انتخابات در ایران باشد.امادر باره چند ماده از مواد 16 گانه.
اگراتحاد داوطلبانه نبود معنائی جز جدائی استانها ندارد و این قابل پذیرش نیست و میدانیم که این ماده همان خواست حزب توده و فدائیان خلق است که باور به اتحاد داوطلبانه خلقهای ایران دارد.
2)ماده 14 در حقیقت مرزهای ملی ایران را مردود میداند .این مرزها رسمی هستند و نمیتوان انرا نادیده گرفت .رفت و امد مردمان از دوسوی مرزهای کشور هم اکنون عملی میشود .ماده 14 مینویسد.. 14-عدم مرز در داخل ایران بین خلقها و برداشتن موانع مرزی بین مردمان تقسیم شده در کشورهای همسایه .)
3)در اینکه هر دولتی باید مستقل باشدحرفی نیست ولی ماده 13 می گوید ..13- حفظ استقلال و عدم وابستگی به نیروهای خارجی.)
استقلال چه جریانی دولت محلی و یا دولت مرکزی ؟اگر منظور دولت محلی باشد نیازی به وابستگی به دولت خارجی ندارد و اگر دولت مرکزی مورد نظر است نشان می دهد که دولتهای منطقه ای باید تابع دولت مرکزی باشند.