جناب رازی؛
Anonymous
جناب رازی؛
ضمن سلام، برداشتی را که شما از نوشته های جناب ائلیار دارید، من ندارم. مبارزه در راه عدالت اجتماعی را نمیشود به بهانه اینکه «کشور ما سوئد و یا کانادا نیست،» تعطیل کرد. اتفاقا برای آنکه جلو خون و خونریزی در آینده گرفته شود، از همین حالا باید گفتگو کرد و وارد دیالوگ شد. اگر گروهها و جریانات ضد حقوق بشری مانند سومکا و غیره در کشور ما وجود دارند و یا در گذشته وجود داشته اند، باید که مورد نقد قرار بگیرند تا جلو سوء استفاده احتمالی آنها و امثالشان در حال و آینده گرفته شود. و این همان
و این همان کاری است که ائلیار گرامی انجام میدهند. انسان روشن اندیش و متفکری مثل شما که نباید واهمه ای از دیالوگ داشته باشد. جناب ائلیار در نوشته جدیدشان در رابطه با ناسیونالیسم کورد مینویسند: < ناسیونالیسم و ناسیونالیسم افراطی مادر فاشیسم است. بین ناسیونالیسم و فاشیسم تنها یک وجب فاصله هست. تبعیض دیدگی هیچ تقدسی ایجاد نمیکند تنها حرکات مترقی و انسانی آنها ست که ارزشمندند.> کجای این سخنان نادرست است؟ و راه حل شما چیست؟ مگر یک روشنفکر راه حل دیگری هم دارد بجز نقد دمکراتیک، شفاف سازی و دعوت به دیالوگ؟