من همیشه بر این باور بوده‌ام که نسخه‌های اخلاقی بدون در نظر گرفتن واقعیت یا به جهاد ایدئولوژیکی کشیده شده و یا ثمرهٔ آن چیزی جز تلاشی مذبوحانه در رسیدن به هدفی که در نهایت تبدیل به یک چالش شده است نبوده است، با این دیدگاه، همیشه دو فاکتور را در چگونگی مهار فرصت‌ها و چالش‌ها و دور نشدن از واقعیت برجسته کرده ام، آن دو فاکتور عبارتند از چگونه یک کشور یا ملتی، در سطحی کلان و منطقه ای، استراتژی توسعه و استراتژی امنیت را، در بلند مدت، برای خود تضمین میکنند، با نگاهی به عملکرد رژیم ایران در یمن، یکی باید از خود بپرسد آیا یمن لقمهٔ بزرگتر از مصر است که عربستان دست روی دست بگذارد و میدان را به ایران ببازد؟ اگر چنین نیست باید دید در پشت صحنهٔ بازیهای سیاسی، کدام دست‌های پنهان، در حال تدارک خیمه شب بازی جدیدی هستند، به نظر من، بذر‌های نظریه جدیدی در حال جوانه زدن هستند که طبق آن، دیگر
من همیشه بر این باور بوده‌ام
من همیشه بر این باور بوده‌ام
Anonymous
دیگر قارهٔ اروپا و آسیا را، دو بافت مجزا و جدا از هم، تعریف نمیکند، در لابلای این نظریه نیز، سوریه، اوکراین، قفقاز در بعد ( طرح دریای سیاه بزرگ ) روایت می‌‌شوند. با این دیدگاه، آمریکا از تشتت فکری و استراتژیکی بین دو قاره نجات یافته، هدفی یکدست و یکپارچه را دنبال خواهد کرد، بدون شک ایران میتواند از ( ماه عسل خود ) در یمن لذت ببرد ولی کدام جامعه شناس خنگی گفته یمن مرکز دنیاست؟ قضیه کرد و کردستان نیز، مثل قضیه داعش، دیر یا زود کهنه خواهد شد چونکه در سطح کلان طوفان تحولات، باد هائی بودند که وزیدند و ساده لوحانی را را تحت تاثیر قرار دادند.