آقای تبریزی گرامی، از گفتار

مشگلات ادری و حقوقی را در صورت احتیاج رفع شود. دوست گرامی، همانطور که خودتان بهتر میدانید، گزینه فدرالیسم چندین دهه پیش درکشورهای گوناگون مورد گفتگو وآزمایش قرار گرفته. درست است که ملتها باید آمادگی آنرا داشته باشند، اما دولتهای پیشرفته با رایزنیهای سازنده فرهیختگان میتوانند همیشه چند گامی جلوتر از مردم قدم بردارند. در این صده دولتها و مراکز آموزشی وفرهنگی، میتوانند غیرمستقم و زیرکانه « نه ریاکارانه» مردم را دراین راه هدایت کنند. اگر قانون اعدام مجرمین در ایران به رأی گذاشته شود، شاید %90 مردم گزینه آری را انتخاب کنند. اما آیا در این صده، بدارآویختن انسان کاری درست است؟ شما کوشش دارید به زبان فارسی سره بنویسید. این کار زیبایی است. بی گمان شما آرزو دارید که ایرانیها نیز روزی این روش نوشتار را بکار برند. اما همانطور که شما میداند، برای هر ایرانی نوشتن به این روش آسان نیست. پس، فرهنگ سازی در جامعه کار مشگلی است وبودجه هنگفتی را میخواهد. تنها بودجه کافی نیست بلکه مدارا نیز لازم است. فدرالیسم گزینه زیبایی است، اما همانجور که خودتان میدانید بسیار گران از کار بیرون میآید. فدرالیسم نمیتواند حتماً به استقلال مرزی بینجامد. استانهای ایران همگی، کمبود روساختاری دارند وبدون کمک دیگر استانهای پیشرفته، قادر به ادامه زندگی مناسبی نیستند. و اگر آذربایجان ایران وابسته به آذربایجان شما لی شود، چیزی جز یک دولت ویا بخش پارازیتی یا مردم درجه دوم شمرده نخواهند بود. آقای تبریزی، شما بخوبی چند نمونه از فرهنگ مردسالاری از فرهنگ ایرانی آوردید. من هم چند نمونه از همین گویشها را از زبان آلمانی وفرانسه میآورم:
در زبان آلمانی گفته میشود herrlich ونه fraulich - گفته میشود herrschaftliche ونه frauschaftlichـ Ein Mann der Tat ونه Eine Frau der Tat ـ گفته میشود Mann gegen Mann kämpfen
در زبان فرانسه گفته میشود homme de guerre ونه femme de guerre در زبان فرانسه همه واژه ها مرد و زن "مذکر ومؤنث" دارند. وهنوز که هنوز است برای واژه le ministre که مرد "مذکر" است واژه la ministre ندارند.
پس شما میبینید که همه چیز نسبی است. در ایران، هر چند زنها در جامعه زیر فشارند، اما گاهی نقش بزرگتری نسبت به مرد در خانواده بازی میکنند. آقای تبریزی از خواندن نوشتار شما وهمینطور آقای ائلیار خوشحال شدم. با درود فراوان