اگر قرار باشد هرچه را که من

اگر قرار باشد هرچه را که من دوست دارم عین خوبی و مخالف خود را عین بدی بدانیم و از مخالف خود نفرت داشته باشیم ، لازم میاید بر پایه این نفرت، دیگری را نابود کنیم و حق حیات به آن ندهیم. آنوقت «مخالف کشی» راه میافتد که اکنون در ایران بشدت جریان دارد . و عاقبت آش و کاسه هم یکی میشوند. مشکل «اسلام» به عنوان دین نیست. مشکل تبدیل کردن دین به سیاست و کشتار با این ابزار است. مسئله محبت و نفرت نیست. بل یکی شدن «دین و سیاست» در ایران است. راه حل مشکل «جدایی دین از سیاست» است. «نفرت» شایسته ی انسان نیست. کشف راه حل مشکل شایسته ی انسان است.آن هم جدایی دین از سیاست است. و چگونگی آنرا هم قانون باید مشخص کند. کسی که میگوید من خوبی مطلق ام و دیگری بدی مطلق- دارد همان کار را میکند که دین سیاسی میکند.گوهر اندیشه ی این آقا با فکر خمینی یکی ست. هر دو فکر «ماهیت کشتاری و ضد انسانی و دیکتاتورانه دارند».