جلال عزیز، در مقاله آمده «

و لی همه زبانها و فرهنگ های انسانی را قابل احترام میدانم. مردم و فرهنگ و وطن خود را دوست دارم چون به آن احساس نزدیکی بیشتری میکنم ولی با اینهمه چیزی را «پرستش» نمیکنم؛ و تمام فرهنگ بشری را هم دوست دارم.آزادی خود را دوست دارم اما راضی به اسارت دیگری نیستم.حق خود را میخواهم اما راضی به نقض حقوق دیگری نیستم. سعادت من جدا از سعادت دیگری نیست.سعادت واقعی وقتی ست که همه یمان احساس سعادت کنیم و آزاد باشیم.» این دید غیر ناسیونالیستی ست. چون تنها خود را نمی بیند و نگاه محدود ندارد. به خود و دیگری یعنی هر دو میاندیشد.. بین ناسیونالیسم و دید بشری یک لغزش پا تفاوت هست. احزاب کردی در کل «دید محدود» ناسیونالیستی دارند. اکنون ما در منطقه مشکل داعش و زنده ماندن کوبانی را داریم. از کوبانی دفاع میکنیم، مثل اینکه از زنده ماندن خود دفاع میکنیم. در کوبانی ناسیونالیسم اکنون مطرح نیست و عمل هم نمی کند. تنها دفاع انسانی از حق حیات انسان مطرح است. این است که انسانهای آزادیخواه در هرکجا که هستند از مبارزه ی کوبانی برای زنده ماندن،آزادی، دموکراسی، برابری دفاع میکنند. این خواسته ها و ارزشها و دفاع از آنها ناسیونالیستی نیست، بلکه انسانی ست و متعلق به همه ی انسانها.من در آرزوی رهایی کوبانی از دست داعش هستم و خودم را در کنار مردم این شهر احساس میکنم. امیدوارم پیروز شود. و در حقیقت هم پیروز است، چون ثابت کرد که تنها از حق حیات و حقوق انسانی خود دفاع میکند که مورد هجوم قرار گرفته است.