جلال گرامی، 1- کجا سخن ناسیونالیستی گفته ام؟ لطفاً نشان دهید، شاید اشتباه کرده ام. با کمال میل اصلاح میکنم.2- ناسیونالیسم طبیعی و غیر طبیعی نداریم. ناسیونالیسم ایده لوژی استثمار گران محلی ست. 3- دوست داشتن مردم و فرهنگ و وطن ناسیونالیسم نیست. احساس انسانی هر آدم است. اما «پرستش و برتربینی و افتخار» به آنها بخشی از ناسیونالیسم است. «برابری خواهی حقوقی» ناسیونالیسم نیست. طلب حقوق انسانی ست. اما ملت پرستی ناسیونالیسم است. دوست داشتن ملت خود مثل دیگر ملتها ناسیونالیسم نیست. اما نفرت به دیگر ملت ها ناسیونالسم است و تبعیض قایل شدن بین مردمان مختلف. و... 4- در کامنت بالای خود به چهارچوب گذاشته شده توسط حکومتها اشاره کرده ام که چنین بوده و هست. میدانم روی این چارچوپ ها اختلاف هست . بین احزاب مختلف. ولی درست آن است که این اختلاف را به وقتش که شرایط حل آن فراهم خواهد شد بگذاریم.یعنی
6- در کامنت خود «ایده ی مهاجرت» را درست ندانسته و آنرا نقد کرده ام. که در درجه اول وظیفه شما بود.
7- «سیاست جدایی خواهی» الف- از یک طرف «اختلاف بین مردمان» را مطرح میکند، ب- و از سوی دیگر «دشمنی و نفرت بین مردمان» را. ج- میگوید «ایران متلاشی شده و همه چیز تمام است». د- مردمان را به «هندوستان » و« ترکستان» بیرون میکند. با این سیاست « پایه ی جنگ داخلی» در ایران را آماده میکند.8- جنگ داخلی -که همه در آن بازنده اند-بجز قدرتهای بزرگ. جنبش مردم سوریه این موضوع را اثبات کرد. 9- در ایران برای «کسب حقوق نیاز به صلح و آرامش و دوستی» داریم. در چنین شرایط است که میتوان از «حقوق» صحبت کرد.10- در جنگ کسی نمی تواند صحبت کند. چون تنها سخن گوی آن «خون» است که سخن میگوید. مثل کوبانی در این شرایط.