جناب جلالی, بنده هم که عر ض

جناب جلالی, بنده هم که عر ض کردم اگر ٤٠٠ سال پیش مستعمره " مستقیم " انگلیس بودیم امروز برای انگلیسی ندانستن خود افسوس نمیخوردیم. از بخت بد چنین نشد. ١٢ تا ١٦ سال که فرمودید سهل است, شاید قرنها لازم باشد. ٧٠ سال دیکتاتوری شوروی نتوانست زبان کشورهای سوسیالیست " تابعه را تغییر دهد و به تغییر الفبا رضایت داد. و این مردم اشکالی در آموختن زبان روسی نداشتند. دیگر آنکه زبان کره و ژاپن و چین و مالزی و سنگاپور شباهتی به انگیسی ندارد که اروپا را مثال میآورید. اینکه " اگر بشه خیلی میشه ", آرزوست نه حتی امید. کودکی دعا میکرد آخوند بمیرد که به مکتب نرود. آخوند شنید و گفت پسرجان دعا کن پدرت بمیرد که ترا به مکتب نفرستد. آموختن انگلیسی تنها, ما را به بهشت موعود نمیبرد. اگر بناست آرزو کنیم , چرا برای خود بهشت شدن دنیا آرزو و دعا نکنیم؟