موضع قانعی فرد در این نوشته

دو جناح آمریکا و روسیه ، و جنگ داخلی «نیروی ستمکشان را تجزیه کرده و ازبین برده است».
دوام راه چهارم طبق شرایط ممکن نیست. مگر اینکه در «دو جناح اصلی تضاد » به نفع کوبانی تغییر مثبتی پدید آید. که مشکل به نظر میرسد.* مسئله ی اساسی اینجا «مرگ و زندگی» ست. نه اوجالان-تهران-واشینگتن- مسکو- اسد. سئوال این است که آیا در مقابل داعش باید ایستاد و از زندگی دفاع کرد یانه؟ کوبانی پاسخ مثبت داده است. آنان که طرفدار حیات اند ضرورت دارد علیه داعش بجنگند و از این مبارزه حمایت کنند. یا با سکوت خود- ایراد گیری- عملاً در جبهه ی داعش هستند. 209 نفر از فعالان تبریز و بسیاری نیروهای چپ و کمونیست و دموکرات ایران نیز پاسخ مثبت دادند. برخی «ناسیونالیستهای افراطی آذربایجانی» در کنار ترکیه و علیه کوبانی و کرد ؛ یعنی عملاً در کنار داعش قرار دارند. با تز «جنگ دو تروریست». رُک باید بگویم این « سیاست، شرم آور» است. و موجب شکست جنبش حق طلبانه ی آذربایجان. که بازتاب تضاد دو ناسیونالیسم «ترک و کرد» است و به زیان مبارزه ی مشترک.
جنبش کردستان ایران متحد طبیعی جنبش آذربایجان بوده و هست. این اتحاد را باید قوت بخشید. رهایی ما اینجاست. کاری که پیشه وری کرد. ناسیونالیسم افراطی-کرد و ترک و غیره- از عوامل شکست جنبشهای دموکراتیک در ایران است.راه حل آن است که توسط نقد دیدگاه ناسیونالیسم افراطی در میان جنبشهای دموکراتیک و حق طلبانه خنثی شود.

ناسیونالیسم افراطی آذربایجان که خود را پشت شعار «جنگ دو تروریست در کوبانی» پنهان کرده، روشن نمی کند کوبانی چه تروری انجام داده است؟ خودگردانی توسط شوراهای محلی تروریسم است؟ خودگرانی کوبانی مسئول سیاستهای ناسیونالیسم افراطی کرد در دیگر جاها از جمله ایران است؟ واقعیت این است که «ناسیوناسیسم کور ترک و کرد» هیچ ربطی به جنبش دموکراتیک و حق طلبانه آذربایجان و کردستان ندارد. و همینطور به خودگردان کوبانی.