تبریزی گرامی، حب جمیل و

تبریزی گرامی، حب جمیل و اجرجزیل لایملک الدنیا فی نفس تبادرالتعسس، در رجای کولب سرخ سماع الرجیم البصر، به مرحمت طبقه کارگر درارجاع طبق السنگگ و نان روزمره که با جبین عرق از شام تا سحر محصول آدمیان در سفره بصارت القرعین مبارک از شوهدلازم آید، تمام این نعمات زمینی در ابیاع و تطاول آن در مذاق چهاز هاضمه و خوشی در تنفیس محیط است. تا به برکت آن و بدان میزان که همه گارگران انتر ناسیانالیسم جهانی، و سایر ملل ایران از تناول غذای خوشمزه، سنگگ ارزان، کبابهای بامزه، و مصرف سبزیجات بدرجه نیاز در حد سکرشرابهای مفید، و در کنار آن صرف اشپیل اوزون بورون، و یا تخم ماهی نمکسود خاویار، که برای مذاق قابل تعمیل است زینده جهارهاضمه آید. و بهتراست که رکنی اتخاذ فرمائید، که کارگر، دهقان و برزگر نیز از نعمات نامبرده به حد نیاز مصروف دارند. تا سلامتی و انرژی لازم را در جرعه ای از شربتهای مکفی نشاط بخش باشد.