در مورد مسئله ی کردهای ترکیه:
- همانطور که «حق تعیین سرنوشت برای آذربایجان مهم است، همان مقدار هم برای کردهای ترکیه مهم است. آنها هم لازم است «سرنوشت خود را خود تعیین کنند. که آیا میخواهند در داخل ترکیه بمانند یانه».
- این شعار در شرایط حاضر عملی نیست. آنچه عملی ست ، هر چه بیشتر، اداره ی امور محلی در داخل ترکیه است. از راه صلح و مسالمت. تا جامعه و شرایط آنقدر دموکراتیک شود که اجازه دهد تعیین سرنوشت کرد.
- ترکیه نه تنها نمی خواهد کردها در ترکیه تعیین سرنوشت کنند حتی نمیخواهد در سوریه هم این کار صورت بگیرد و آنچه در این راستا انجام گرفته میخواهد منحل شود.
- در این شرایط قطع صلح، تظاهرات ، اشتباه کردهاست. آنها باید میدانستند که این کار به زیان «استراتژی صلح و اداره ی امور در داخل ترکیه» است.
- ترکیه از سیاست حمایت داعش پیروی میکند، لازم بود از راه صلح و مسالمت و دیپلوماتیک در سطح جهانی
- کردها میدانستند سیاست ترکیه در رابطه با داعش و حق تعیین سرنوشت چیست ، ضرورت داشت حرکت خود را با در نظر گرفتن سیاست ترکیه اتخاذ کنند.
- سیاست کردهای ترکیه لازم بود الف ادامه صلح، ب- بیرون آمدن از لیست تروریسم می بود.
- و دیالوگ داخلی و جهانی برای کمک به کوبانی.
- ماهیت سیاست ترکیه در رابطه با -تعیین سرنوشت و داعش- روشن است. ترکیه سیاست خود را در شرایط حاضر توسط فشار کردها تغییر نمی دهد. لذا تشنج به زیان همه بود.هم کوبانی- و هم ترکیه و کردها.
- تظاهرات مسالمت آمیز هم درست نبود. چون روشن بود که آن را «فوراً» به خشونت میکشند و روند استراتژیک مسئله ملی را خراب میکنند. کردها نباید بهانه دست دولت ترکیه میداد.