اقای اقبالی در روز روشن مثل
Anonymous
اقای اقبالی در روز روشن مثل یک فارس [درست] نمیگویید.اگر ویدئوی تظاهرات را ببینید اگر اعلامیه پایانی را بخوانید نه حمایت از داعش را میبینید نه طرفداری از ترکیه را میشنوید تنها شعار زنده باد آذربایجان و مرگ بر تروریسم پژاک وپ کا کا و... را میشنوید.حال اگر شما دوست دارید دروغهای سایت وزارت اطلاعات رژیم یعنی سایت آذریها را تکرار کنید واقعیت قضیه عوض نمیشود تنها غرض ورزی و عقد و کینه خود را عیان میکنید.در ماجرای عین‌العرب (کوبانی) و اینکه مردم آنجا هم مانند مردم سایر شهرها و مناطق سوریه و عراق مظلوم هستند هیچ شکی نیست اما اینکه سه سال است همه نظاره‌گر قتل عام هزاران عراقی و سوری اعم از عرب و ترکمن و کرد و … هستند و به یکباره مدافع شهر کوچک عین‌العرب شده‌اند جای تعجب دارد؟
این تعجب زمانی بیشتر می‌شود که همه ساکنین غیر نظامی این شهر سوریه, تخلیه شده و به ترکیه پناه برده‌اند و در امنیت هستند و طرف حساب داعشی‌ها تروریست‌های پ ک ک هستند که چندین سال است امنیت منطقه را از بین برده‌اند. مقاله.تروریست‌های پ ک ک حتی با ایجاد شاخه ایرانی خود یعنی پژاک امنیت مرزهای آزربایجان‌غربی را هم به خطر انداخته‌اند هزاران سرباز ترک را کشته‌اند.اسلاف آنها یعنی احزاب کوموله و دموکرات از سال‌ها قبل رویه تروریستی را اتخاذ کرده بودند و قتل وحشیانه و سر بریدن انسان‌ها را همین تروریست‌های خطرناک بنا گذاشتند.
در اینکه جریان‌های چپ, پان ایرانیست, پان فارس و کردها بخاطر عین‌العرب عکس العمل تند و غیر معمول نشان می‌دهند دلایل مشخص و معلومی دارد و عمده‌ترین آن همان رویه ترک ستیزی است اما اینکه چرا ایران چرا از عین‌العرب حمایت لفظی می‌کند و حتی به کردها مجوز تظاهرات خیابانی می‌دهد از دو منظر قابل بررسی است.
۱ ـ هدف اول ایران در سازماندهی و ارگانیزه کردن تظاهرات کردها این است که خود را بنوعی مدافع حقوق کردها نشان دهد و وجهه خود را ترمیم کند. کردهایی که مانند ترک‌های آزربایجان و عرب‌ها و بلوچ‌ها و ترکمن‌ها از حقوق ملی خود محرومند و چندین سال است که تلفات خاک و مال و ملتشان آماج غارت و سلطه گری رژیم ایران است. بنابراین گول این تاکتیک را نمی‌خورد و حسن نیت رژیم را باور نمی‌کند.در نظر بگیرید که اگر همین کردهای ایران بخاطر مظلومیت یک شهر کردنشین ایران یا حتی حمایت از یک کرد هویت طلب تظاهرات می‌کردند چگونه سرکوب می‌شوند.
۲ ـ هدف بعدی این است که بدینوسیله بر ترکیه فشار بیاورد کردها بر ضد ترکیه شعار دهند پرچم آن را به آتش بکشند اینها هم از طریق رسانه‌ها به دنیا نشان دهد که ایران مدافع حقوق کردهاست ولی این ترکیه است که مانع کمک رسانی به کردها می‌شود. البته این ترفند هم موثر نمی‌افتد. چون دم خروس رژیم از طرف دیگر بیرون می‌زند چون از دخالت ترکیه در سوریه نگرانند مبادا حکومت بشار اسد به خطر بیفتد مقامات سیاسی حتی وزیر خارجه مرتب با طرف ترک تماس گرفته و مراتب نگرانی خود را از دخالت ترکیه در سوریه اعلام می‌کنند و به نوعی هشدار می‌دهند که ترکیه نباید در سوریه دخالت کند.
۳ ـ اما دلیل سوم به نظر من از همه مهمتر است. در یک جامعه استبدادی و خفقان زده, که سکوت همه جا را گرفته و صدای اعتراضی بلند نیست نشانه امنیت نیست بلکه نشانه رعب مردم است نشانه امنیت پلییسی است این سکوت علامت رضایت نیست علامت شدت خفقان است و هر زمان که پایه‌های استبداد بلرزد و مردم مجال بیابند خشم خود را بر سر مستبدان خاالی خواهند کرد.
با توجه به شرایط حساس منطقه احتمال بسیار زیادی وجود دارد که نوبت رژیم ایران هم برسد و شاید زیاد هم این انتظار طول نکشد بنابراین مراکز امنیتی باید راهی بیابند تا افراد مستعد و بالقوه را شناسایی کنند و از همین حالا بتوانند آنها را سر جایشان بنشانند و دائم تحت کنترل داشته باشند و هر زمان هم که اوضاع بحرانی و غیر قابل کنترل شد بتوانند مستقیما سراغ همین افراد بروند. در واقع نیاز به یک دیتابیس دقیق دارند تا در زمان خطر غافل‌گیر نشوند و بدانند خطر از کجا آنها را تهدید می‌کند.
در اینکه جریان‌های چپ, پان ایرانیست, پان فارس و کردها بخاطر عین‌العرب عکس العمل تند و غیر معمول نشان می‌دهند دلایل مشخص و معلومی دارد و عمده‌ترین آن همان رویه ترک ستیزی است اما اینکه چرا ایران چرا از عین‌العرب حمایت لفظی می‌کند و حتی به کردها مجوز تظاهرات خیابانی می‌دهد از دو منظر قابل بررسی است.
۱ ـ هدف اول ایران در سازماندهی و ارگانیزه کردن تظاهرات کردها این است که خود را بنوعی مدافع حقوق کردها نشان دهد و وجهه خود را ترمیم کند. کردهایی که مانند ترک‌های آزربایجان و عرب‌ها و بلوچ‌ها و ترکمن‌ها از حقوق ملی خود محرومند و چندین سال است که تلفات خاک و مال و ملتشان آماج غارت و سلطه گری رژیم ایران است. بنابراین گول این تاکتیک را نمی‌خورد و حسن نیت رژیم را باور نمی‌کند.در نظر بگیرید که اگر همین کردهای ایران بخاطر مظلومیت یک شهر کردنشین ایران یا حتی حمایت از یک کرد هویت طلب تظاهرات می‌کردند چگونه سرکوب می‌شوند.
۲ ـ هدف بعدی این است که بدینوسیله بر ترکیه فشار بیاورد کردها بر ضد ترکیه شعار دهند پرچم آن را به آتش بکشند اینها هم از طریق رسانه‌ها به دنیا نشان دهد که ایران مدافع حقوق کردهاست ولی این ترکیه است که مانع کمک رسانی به کردها می‌شود. البته این ترفند هم موثر نمی‌افتد. چون دم خروس رژیم از طرف دیگر بیرون می‌زند چون از دخالت ترکیه در سوریه نگرانند مبادا حکومت بشار اسد به خطر بیفتد مقامات سیاسی حتی وزیر خارجه مرتب با طرف ترک تماس گرفته و مراتب نگرانی خود را از دخالت ترکیه در سوریه اعلام می‌کنند و به نوعی هشدار می‌دهند که ترکیه نباید در سوریه دخالت کند.
۳ ـ اما دلیل سوم به نظر من از همه مهمتر است. در یک جامعه استبدادی و خفقان زده, که سکوت همه جا را گرفته و صدای اعتراضی بلند نیست نشانه امنیت نیست بلکه نشانه رعب مردم است نشانه امنیت پلییسی است این سکوت علامت رضایت نیست علامت شدت خفقان است و هر زمان که پایه‌های استبداد بلرزد و مردم مجال بیابند خشم خود را بر سر مستبدان خاالی خواهند کرد.
با توجه به شرایط حساس منطقه احتمال بسیار زیادی وجود دارد که نوبت رژیم ایران هم برسد و شاید زیاد هم این انتظار طول نکشد بنابراین مراکز امنیتی باید راهی بیابند تا افراد مستعد و بالقوه را شناسایی کنند و از همین حالا بتوانند آنها را سر جایشان بنشانند و دائم تحت کنترل داشته باشند و هر زمان هم که اوضاع بحرانی و غیر قابل کنترل شد بتوانند مستقیما سراغ همین افراد بروند. در واقع نیاز به یک دیتابیس دقیق دارند تا در زمان خطر غافل‌گیر نشوند و بدانند خطر از کجا آنها را تهدید می‌کند.