تهرانی گرامی،
-مسئله عصبانی شدن یکی دو نفرد نیست ، مسئله «یک جریان» است. جریان افراط گرایی. افراط گری همه جا هست و مختص ما نیست. کار ما شناخت دقیق آن است. و ارزیابی. اگر درست است بکوشیم همه افراطی باشیم و اگر چیز نادرست و خطرناکی ست پس بهتر است آن را پنهان نکنیم و همه ی زوایایش را نقد کنیم. پایه های تئوریک و رفتاری و سیاست این جریان در نوشته های من نقد شده است.علاقمندان میتوانند رجوع کنند.
-خصوصیت عام، مسالمت آمیز بودن حرکت حق طلبانه ی آذربایجان، هم نمی تواند کمکی به پنهان شدن این جریان بکند. آن ، چنان آشکار و روشن و مستدل و مستند است که جایی برای پنهان شدن ندارد.
- پایه های فکری این جریان روز بروز بیشتر مورد نقد و بررسی قرار میگیرد. و ویران میشود. از ضروریات پیروزی جنبش حقوقی ما یکی هم خنثی شدن ماجراجویی های این جریان است.
افراط گرایی، ربطی به حق طلبی ندارد. آن زهر حق طلبی ست.
- چیزی که به شخص من مربوط باشد باد هواست و من به آن توجهی ندارم.