Skip to main content

جمال عزیز،

جمال عزیز،
آ. ائلیار

جمال عزیز،
آزادی کوبانی از دست داعش برای همه شادی بخش است. و برعکس اسارت آن غم انگیز. یعنی سیاستی که شادی میاورد برای همه ، درست است. و سیاستی که غم میاورد غلط است.
بفرمایید اورمیه را تسخیر کنید، و از روی نعش 30 میلیون آذربایجانی رد بشوید.
دوست دارید این کار را بخاطر شادی فردی خود بکنید؟ اگر بکنید سیاست شما غلط است. چون غم انگیز و فاجعه بار و نسل کشی ست. مخصوصاً که هر دو خلق ستمکش اند.

شادی وقتی ارزشمند است که همه ستمکشان را خوشحال کند و نه یک طرف را.

من نه تنها میخواهم خلق تقسیم شده ی کرد ، اگر خودشان بخواهند- نه احزاب- یکی شوند ،بلکه این آرزو را برای همه خلقهای روی زمین هم دارم. ولی از راه دموکراتیک -صلح و دوستی. نه با شنا در دریای خون انسانها. و در زمان مناسب خودش. مثل یکی شدن اروپا.

من با جنگ بین خلقها مخالفم و خواهم بود.

سیاست کردستان بزرگ چون بی موقع است-چون تنها شادی یک طرف را میخواهد-چون راهش خونین است- چون غیر عملی ست- چون راهی غیر مدنی و غیر دموکراتیک است ، چون اختلاف ارضی بی موقع مطرح میکند-به این خاطر هم غلط است. هر وقت خلق کرد یکی شدن خود را مثل اروپا دموکراتیک پیش برد من با آن موافقم. اختلافات ارضی در ایران و منطقه همه جا هست. راه رفع آنها «بزرگ گرایی ها» نیست. «یکی شدن دموکراتیک» است. به این خاطر سیاست کردستان بزرگ احزاب کردی هم غلط است. برای تحقق این سیاست آنها باید خون ملیونها انسان را بریزند تا شاید کاری از پیش ببرند. و این دلیل غلط بودن این سیاست است و همینطور ضد انسانی بودن آن.

احزابی که از اکنون در این راه خون میریزند جنایتکار اند. و غیر قابل بخشش. راه چاره آن است که سیاست غلط خود را تغییر دهند. سیاست یکی شدن اروپا را در پیش گیرند. راه انسانی دیگری وجود ندارد.باقی راهها دریای خون است و شایسته حیوانات هم نیست. حال چه رسد به انسان- آنهم انسان تحت ستم و استثمار.

من دوست دارم خلقهای ایران و منطقه یکی شوند. مثل یکی شدن اروپا. هم یکی هستند و هم استقلال دارند. و هم صلح و دوستی. این را به خودم و شما پیشنهاد میکنم. در مقالاتم نیز توضیح داده ام.