آقای ایرانی، بخشی از حرفهای

"توماری عليه‌ دو حزب کردستانی مرا در ارتباط با درستی اين برداشت دچار ترديد جدی کرد." آقای ایرانی، مشکل آن بیانیه نقد دو حزب کردستانی نبود. نقدهای مستدل بدون زمینه ها شووینیستی و پان ایرانیستی بر هر حزب و حرکت کردستانی و غیر کردستانی رواست. مشکل آن بیانیه لحن جنگ طلبانه ی آن و ورم کردن رگ غیرت پان ایرانیستی و شووینیستی امضاء کنندگانش برای حفظ "تمامیت ارضی" بود. آن امضاء کنندگان هنوز هم همانگونه می اندیشند. شما یا دچار سوءتفاهم شده اید و یا دارید مصلحت گرائی می کنید تا مگر آن "روشنفکران" در بروز مواضع حقیقی شان دچار محذورات شوند و با شما راه بیایند که چنین نخواهد شد. مگر آنکه علیه عرب و ترک و ترکمن با آنها هم رأی شوید و برای کردهای ایران نقش پاسداری از "تمامیت ارضی" قائل شوید. برای همبستگی با اینگونه "روشنفکران ایرانی" باید نیروهائی قربانی و حذف شوند. شما کدام نیروها را لایق می دانید؟ زمانی برای برپا شدن اقلیم کردستان، سراسر عراق می بایست نابود می شد. "حمله ی بوش به عراق به زیان بقیه اما به سود کردهاست". به گمانم این چکیده ی موضع گیری بسیاری از کردها در آن مقطع بود. اما می بینید که این سمت گیری به کجا کشیده شد و چه قتل عامها و کشتارهائی بعدها بر کردها نیز اعمال شد. هیچ خلق و ملت و مردمی به تنهائی از این جهنم جنگ و نسل کشی بیرون نخواهد شد. هیچکس یا همه کس.