با سپاس از دوستان و همکاران گرامی برای اظهار نظر، با تاسف تمام باید بگویم که باز، صورت مساله در اینجا عوض می‌شود. مشکل بر سر این است که ائلیار گرامی اعلام کرده است:
"1- به «دین-اسلام-پیغمبر-قران» توهین نشود .
2- من آته ایستم ولی تحمل توهین به دین و مذهب را ندارم. نقد علمی را می پذیرم-اشکالی ندارد ولی توهین هیچ دلیلی ندارد که انجام شود و منتشر کردد."
بنابراین باز، و به تکرار، مشکل اصلی در اینجا "توهین" است. نه ائلیار گرامی و نه شخصی دیگر در مدیریت سایت، "برخورد با اسلام سیاسی" را نفی نکرده است. اصولا برخورد با اسلام سیاسی (و نه اسلام ستیزی) و بویژه نوع جمهوری اسلامی آن که 36 سال است، میهنمان را در چنگال خونین خود گرفتار کرده است، یکی از اساسی‌ترین دلایل وجودی این سایت است. ما معتقد به مبارزه با این رژیم و اسلام سیاسی آن هستیم و اتفاقا با آن سر ستیز داریم.
و امّا موضوع اصلی، بر سر نحوه
1- یک نظر معتقد است که باید اسلام را نقد کرد. مقابله با اسلام تنها از طریق نقد علمی و منطقی میسر است. با اسلام سیاسی باید مبارزه و ستیز کرد و این مبارزه و ستیز را باید به صورتی مدنی پیش برد، بگونه‌ای که زمینه‌ساز خشونت‌ها و کشت و کشتارهای آتی نشود. خشونت را رواج ندهد. فرهنگ دشمنی و کینه و انتقام‌جویی را ترویج نکند. از فرهنگ توهین و تحقیر و فحاشی، که زمینه‌ساز خشونت فیزیکی است، پرهیز شود و به آن میدان داده نشود.
2- نظر دیگر معتقد است که هم باید با اسلام بطور کلی مبارزه و ستیز کرد و هم با اسلام سیاسی. و در این مبارزه و ستیز هم مجازیم از هر شیوه‌ی در دسترس استفاده کنیم. توهین را در این راستا مجاز می‌داند و معتقد است که باید در برخوردهایمان بین دوست و دشمن تفاوت قائل شویم. دشمنانمان را با سخنان سخت و آزار دهنده و فحاشی بکوبیم.
من شیوه اول را می‌پذیرم و به نظر من شیوه دوم نه تنها درست نیست بلکه ما را در فرهنگ خشونت کلامی غرق می‌کند و راه را بر خشونت فیزیکی می‌گشاید، حتی ما را در برخورد با دوستان هم به ورطه برخوردهای خشونت آمیز و توهین و اتهام و فحاشی "مؤدبانه"!!! می‌کشاند. همچنان که تا به حال در موارد متعددی شاهد آن بوده‌ایم.
تا اینجا نظر کلی خودم را در مورد صورت مساله بیان کردم. حال می پردازم به نوشته‌های همکاران گرامی‌ام آقایان کیانوش توکلی و اقبال اقبالی.
کیانوش عزیز می‌نویسد: "موضوع اختلاف در بین ما« توهین و خشونت کلامی» نیست که در این زمینه ما خط قرمزهای خود را داریم و بطور مشخص توهین، حتی به علی خامنه ای هم در سایت ایران گلوبال مجاز نیست."
این کاملا درست است که توهین خط قرمز ماست ولی اتفاقا موضوع اصلی اختلاف ما در این مورد خاص، بر سر عدم رعایت این خط قرمز است. آزادی توهین مدتها مساله مورد مناقشه بین من و دیگر همکاران با اقبالی عزیز بوده است. محور اصلی بحث ما در آن زمان، انتشار کامنتهای توهین آمیز بود. من مخالف سرسخت انتشار توهین بودم و اقبالی عزیز موافق آن. خوشبختانه پس از این که اقبالی عزیز بررسی کامنتهای زیر مطالب خود را در دست گرفت و با واقعیتهای سخت زمینی در این عرصه مواجه شد، بدون اینکه کمترین حرفی بر زبان بیاورد، در عمل، توهین‌ها را منتشر نکرد و مورد غضب برخی از کامنت نویسان قرار گرفت!
حالا هم اختلاف بر سر توهین به اسلام است. مساله از سوی ائلیار عزیز مطرح شده است. ائلیار به هیچوجه با نقد اسلام و مبارزه با اسلام سیاسی به مخالفت برنخاسته و برعکس، آن را درست می‌داند. تنها با توهین و فحاشی مخالف است.
کیانوش عزیز در ادامه می‌نویسد: "موضوع اصلی اختلاف بر سر "اسلام ستیزی" است که با « نقد اسلام» هم متفاوت است و همچنین طرز نگاه به «اسلام سیاسی » می باشد"
به نظر من این حرف در کلیت آن، زمانی که کل نیروهای اپوزیسیون را در نظر بگیریم، کاملا صحیح است. این اختلاف وجود دارد و واقعی و بسیار مهم است. ولی مساله مورد بحث ائلیار عزیز در این مقاله نیست. پیشنهاد من این است که در این مورد خاص، از موضوع خارج نشویم و پس از پایان بحث حاضر، کیانوش عزیز مطلبی در این مورد بنویسد و به بحث جداگانه بگذارد.
اقبالی عزیز می‌نویسد: "من انتقاد اژدر گرامی را می فهمم؛ از اینکه من به احمد خاتمی آخوند از غار گریخته گفته ام دلخور است. کاربرد ملاخانه بجای مجلس برای او خوشایند نیست ...
راستش من نه می خواهم و نه می توانم حقارت این جنایتکاران را در نوشته هایم پنهان کنم!"
در این مورد...
ادامه در کامنت بعدی