Skip to main content

اقبال عزیز، حالا که صفحه

اقبال عزیز، حالا که صفحه
اژدر بهنام

اقبال عزیز، حالا که صفحه "داخلی" و "بیرونی" مان یکی شده، من هم بحث داخلی‌مان را اینجا پیش می‌برم!!!
اقبال جان، لطفا بیایید به جای تغییر صورت مسائل پیش آمده، مروری بر شروع و ادامه این بحث داشته باشیم و کلاهمان را قاضی کنیم. ابتدا تصریح کنم که این زاویه دید من است و چه بسا مواردی باشند که از دید من پنهان مانده و یا من متوجه نشده باشم.
ابتدا همکار گرامی‌مان ائلیار مطرح کردند که همکاریشان را با سایت مشروط می‌کنند به اینکه "به «دین-اسلام- پیغمبر- قران» توهین نشود. " و... (شما آن را چندین بار آورده‌اید و من از تکرار آن خودداری می‌کنم). در نوشته ائلیار عزیز هیچ نامی از کسی برده نشده و مشخص نشده است که چه کسی یا چه کسانی به دین – اسلام و... توهین کرده‌اند.
اولین کسی که به ائلیار پاسخ داد، کیانوش بود که نوشت: "مرسي ايليار جان، در باره توهين به أديان ، نظرم را فردا مي نويسم".
دومین پاسخ

دومین پاسخ مال شما بود که مساله را به خود گرفتید و نوشتید: "... ائلیارجان من یکی تحت هیچ شرایطی از برخورد با اسلام سیاسی صرفنظر نمی کنم و زیر بار چنین ضابطه ای نمی روم." (آیا نمی‌توان از این نوشته شما این برداشت را کرد که شما در برخورد با اسلام سیاسی، با توهین موافقید")
پس از آن تنها 3 نظر در این مورد داده شد. خود ائلیار، کیانوش و من هر کدام یک نظر نوشتیم و پس از آن بحث علنی شد.
در هیچ یک از این 3 نظر نه نامی از شما برده شد و نه مساله استعفای ائلیار مطرح شد. بحثها مشخصا بر سر برخورد به اسلام و اسلام سیاسی و شیوه برخورد با آن بود.
کیانوش نوشت: "آ.ائلیار می نویسد: «به «دین-اسلام- پیغمبر- قران» توهین نشود.» و اقبالی در پاسخ می گوید:« تحت هیچ شرایطی از برخورد با اسلام سیاسی صرفنظر نمی کنم» سایت ایران گلوبال هم در این مورد خاص نظری ندارد. البته سایت نسبت به توهین به طور کلی خط مرز دارد ...."
و در پایان پیشنهاد کرد که "پیشنهادم به ایلیار و اقبالی این است که این گفتمان را بطور علنی در سایت مورد بحث و بررسی قرار دهید . شخصا نظریاتی دارم که حتما خواهم نوشت. بعبارت دیگر این یک موضوع داخلی نیست . آن را بیرون ببریم و پس از بحث و فحص های لازم فورمولی را به ظوابط سایت بیافزایئم ".
ائلیار مقاله ای نوشت و در آن نظراتش را بیان کرد. در این مقاله به شخصی اشاره نشده است. طبیعتا این مقاله می‌تواند اشکالاتی داشته باشد و هر یک از ما هم با آن مخالف و یا موافق باشیم و هر کداممان حق داریم که آن را نقد کنیم.
زیر این مقاله، اولین کامنت را کیانوش نوشت و نظرات خودش را مطرح کرد.
دومین کامنت را هم من نوشتم و نظرات کلی خودم را بیان کردم و امیدوار بودم که بحث نظری ادامه پیدا کند و بتوانیم یک بحث سالم و سازنده را پیش ببریم. در کامنت من هم به فردی اشاره ای نشده است.
بحث تا اینجا کلی و نظری بود تا کامنت سوم را خودت نوشتی و یکباره صورت مساله عوض شد. پای استعفای ائلیار پیش آمد. مساله را به خودت مربوط کردی و خواستی فاکت ارائه شود که کی و کجا "اقبالی" توهین کرده است و...
به نظر من در اینجا دو مساله قابل توجه است: اول اینکه مسائل داخلی مدیریت سایت، بدون اجازه مدیریت و بطور خودسرانه علنی شد. شما برای این کار نوشته کیانوش را بهانه قرار دادید در صورتی که اگر یک بار دیگر جملات کیانوش را بدون تعصب و غرض بخوانی، می بینی که بحث درونی صرفا بحثی است نظری و کیانوش هم صرفا پیشنهاد داده است که بحث نظری علنی شود. در ضمن باید در نظر داشته باشیم که حتی اگر کیانوش نظرش علنی کردن استعفای ائلیار بود، اول باید به تصویب جمع می رسید تا علنی شود.
دوم اینکه در بحث پیش آمده صحبتی از شما نبود و شما خودتان مساله را بخود گرفته و اصرار کردید که کجا توهین کردید و به این ترتیب مساله را شخصی کردید. شما با این شیوه صورت مساله را تغییر دادید. مساله "چگونگی برخورد به اسلام و اسلام ستیزی و نقش توهین در این میان" بود و شما آن را تبدیل کردید به اینکه "کجا اقبالی به دین توهین کرده است؟"
و در ادامه هم پای مرا به میان کشیدید.
من تمام تلاش خودم را کردم که بحثها حول مسائل نظری پیش بروند ولی متاسفانه اینطور نشد.
پس از آن شما کامنتی را زیر مقاله ائلیار نوشتی و ائلیار طبق ضوابطی که خود شما و ائلیار پیشنهاد کرده و به تصویب رسانیده بودید، کامنت شما را که شامل نقل قولهای دیگری از "صفحه داخلی" بود، عدم انتشار زد و فریاد آی مردم! سانسور! سانسور! شما بلند شد و بلافاصله "مقاله"ی!!!؟ "اعتراض به سانسور..." را منتشر کردید.
.......... ادامه در کامنت بعدی