به آقای سروش،...پس از آنکه از

منظور از جنگ خلق های ایران آقای آ. ائلیار همان ادامهء جنگهای بین تُرک آذری و مردم کُرد ,ادامهء مبارزات مردم کُرد، در ترکیه و سوریه هست که دیگر مردم کُرد تنها نیستند، سئوال اینجاست که به امثال آقای آ.ائلیار چه مربوط هست که مردم کُرد تشکیل کردستان بزرگ را بدهند و یا ندهند ؟. چندین سال پیش به مردم تُرک آذری هم چنین پیشنهادی شد، که همهء مردمان تُرک تبار را در ایران را در جغرافیای "اردبیل و آذربایجان شرقی" سرزمین اصلی آنها بعد از مهاجرت آنها به ایران در اواخر قرن 11 جمع آوری کنند و حکومت مخصوص بخود را تشکیل دهند و دیوارهای این حکومت آذری را تا آسمان بلند کنند!. کسی مزاحم آنها نیست، پیشنهاد دیگر یک جابجایی جغرافیایی بود، مبنی بر اینکه مردم تُرک آذری به ترکیه کوچ کنند و مردم کُرد ساکن ترکیه به ایران، به سرزمین مادری و پدری خود بازگردند. شگرد آقای آ. ائلیار که یکسو طرفداری میکند و از سویی دیگر میکوبد، در فرهنگ تُرک آذری شناخته شده است، مشهورترین آنها احمد کسروی که با ایراندوستی، مردم تُرک آذربایجان را در مرکز ایرانیّت قرار میداد، نگاه کنید به تاریخ 18 سالهء آذربایجان ایشان، و یا نگاه کنید به تاریخ مشروطهء ایران نوشتهء احمد کسروی که در سایهءِ ایراندوستی همهء افتخارات را تُرک آذری میدهد، و همهء مدالها را به گردن آنها می اندازد، تاریخ مشروطه ایشان را با تاریخ مشروطهء نوشتهء دکتر مهدی ملک زاده را باهم مقایسه کنید و تفاوتها و مبالغه ها را میوشد دید، محمّد امینی که ایشان را بنادرستی تاریخدان معاصر ایران می نامند، در پوشش ایراندوستی، سفید گوسفندان و سیاه گوسفندان تُرک تبار را مؤسس هویّت ملّی ایران میداند. ما هیچ انتطار و توقعی از مردم تُرک آذری نداریم و به تشویق و پشتیبانی و یا سرزنش آنها هم احتیاجی نیست، تنها توقع و تمنی های ما گردن نهادن آنها به دمکراسی و پیوستن به عصر روشنگری، راسیونالیسم و سکولاریسم میباشد. اجازه دهید به این بحث های بیمورد که فقط مزاحمت در کار و زندگی است پایان دهیم.