من این موضوع را تا حدی مو

من این موضوع را تا حدی مو شکافی کرده، به ابعاد و زوایای دیگر این مساله خواهم پرداخت، در ۱۰۰ سال گذشته، به دلیل سیستم مرکزی فارس گرا، بیشتر از ۸۰ درصد بودجهٔ کشور ایران، به استانهای فارس نشین و شهرهای فارس زبان اختصاص یافته است، با وجود تسهیل امکان حصول و تمرکز سرمایه در مراکز فارس زبان، نتیجهٔ آن شهری مثل اصفهان است که در تندروی، مذهبی‌ بودن افراطی از شهری مثل قم پیشی‌ گرفته، شما اینرا مقایسه کنید با شهری مثل استانبول که در ۱۰۰ سال گذشته صاحب یک طبقه مدرن غیر مذهبی‌ شده، اینرا به این جهت گفتم که اگر ( تهران، انکارای ترکیه است و اصفهان، استانبول ترکیه )، با این دید و با توجه به واقعیات، یکی‌ باید از خود بپرسد آیا جوامع فارس زبان امکان همگام شدن با دنیایی مدرن را دارند؟ در اینجاست که به پدیدهٔ اسید پاشی در اصفهان با دید دیگری خواهیم نگریست.